49:327
327
EPIST.
PAULI
AD
CORINTHIOS
I
328
suis
cogitationibus
:
ita
lux
in
tenebris
lucet.
Sequitur
ergo,
non
ita
mera
ignorantia
errare
homines
quin
et
contemptus,
et
negligentiae,
et
ingratitudinis
sint
rei.
Ut
impleatur
illud,
Deum
omnes
novisse,
non
tamen
dedisse
illi
gloriam:
rursum,
neminem
unquam
natura
duce
eo
usque
esse
progressum
ut
Deum
cognosceret.
Si
quis
philosophos
obiiciat:
respondeo,
in
ipsis
potissimum
exstare
insigne
huiu9
nostrae
imbecillitatis
documentum.
Nemo
enim
illorum
reperietur
qui
non
ex
illo
cognitionis
principio
quod
dixi,
protinus
ad
vagas
et
erroneas
speculationes
delapsus
sit.
Bona
autem
ex
parte
plus
quam
aniliter
delirant.
Quod
dicit,
salvos
fieri
credentes,
superiori
sententiae
respondet,
evangelium
esse
Dei
potentiam
in
salutem.
Et
credentes,
quorum
exiguus
numerus
est,
caeco
et
stupido
mundo
opponens,
admonet
eorum
paucitate
nos
perperam
offendi,
quum
in
salutem
divinitus
segregati
fuerint.
22.
Siquidem
et
Iudaei
signum.
Exegesis
prioris
sententiae:
nempe
qualiter
evangelii
praedicatio
stultitia
reputetur.
Quamquam
non
tantum
explicat,
sed
etiam
auget,
quum
'Iudaeos
non
tantum
contemnere,
sed
abominari
etiam
evangelium
dicit.
Iudaei,
inquit,
miraculis
volunt
habere
ob
oculos
divinae
potentiae
testimonium
:
Graeci
amant
quae
commendatione
acuminis
arrideant
humano
ingenio.
Nos
vero
Christum
crucifixum
praedicamus,
in
quo
nihil
quam
imbecillitas,
prima
specie,
et
stultitia
apparet.
Iudaeis
igitur
offendiculo
est,
quum
eum
tamquam
a
Deo
derelictum
adspiciunt:
Graecis
instar
fabulae
est,
audire
talem
fuisse
redemptionis
modum.
G
r
a
e
c
o
r
um
nomine
non
gentes
hic
simpliciter
(meo
iudicio)
significat
:
sed
eos
notat,
qui
liberalibus
doctrinis
erant
expoliti,
vel
altiore
intelligentia
pollebant.
Quamquam
per
synecdochen
alii
quoque
omnes
deinde
comprehenduntur.
Inter
Iudaeos
porro
et
Graecos
sic
distinguit,
quod
illi,
quum
praepostero
legis
zelo
in
Christum
impingerent,
plena
rabie
insaniebant
adversus
evangelium
(quemadmodum
solent
hypocritae,
dum
pro
suis
superstitionibus
decertant),
Graeci
autem
fastu
inflati
tanquam
insipidum
contemptui
habebant.
Quod
Iudaeis
vitio
tribuit
signorum
appetentiam,
non
ideo
est
quia
signa
postulare
sit
per
se
malum:
sed
eorum
improbitatem
notat,
quod
miracula
subinde
flagitando
Deum
quodammodo
in
suas
leges
adigerent:
quod
pro
crassa
sua
apprehensione
ipsum
quasi
palpare
vellent
in
miraculis
evidentibus:
quod
in
miraculis
ipsis
defixi
obstupescerent:
quod
denique
nulla
illis
sufficerent
miracula,
sed
novis
quotidie
absque
fine
inhiarent.
Neque
enim
reprehenditur
Ezechias,
quod
signo
libenter
passus
fuerit
se
confirmari.
Ac
ne
Gedeon
quidem,
quod
duplex
signum
petierit.
Quin
potius
damnatur
Achas,
quod
oblatum
sibi
a
propheta
signum
recusarit.
Quid
ergo
peccabant
Iudaei
miracula
petendo?
nempe
quia
neque
in
bonum
|