1:327
INSTITUTIO
REL,
CHRIST.
1539
.
1554.
in
vita
humana
praestantissimae,
cognitio
per
spiritum
Dei
communicari
nobis
dicatur.
Neque
est
cur
roget
quispiam,
quidnam
cum
spiritu
commercii
impiis,
qui
sunt
a
Deo
prorsus
alieni?
Nam
quod
dicitur
spiritus
Dei
in
solis
fidelibus
habitare,
id
intelligendum
de
spiritu
sanctificationis,
per
quem
Deo
ipsi
in
templa
consecramur.
Neque
tamen
ideo
minus
replet,
movet,
vegetat
omnia
eiusdem
spiritus
virtute,
idque
secundum
uniuscuiusque
generis
proprietatem,
quam
ei
creationis
lege
attribuit.
Quod
si
nos
Dominus,
impiorum
opera
et
ministerio,
in
physicis,
dialecticis,
mathematicis
et
reliquis
id
genus,
voluit
adiutos,
ea
utamur;
ne
si
Dei
dona
ultro
in
ipsis
oblata
negligamus,
demus
iustas
ignaviae
nostrae
poenas.
At
vero
ne
quis
hominem
valde
beatum
putet,
quum
sub
elementis
huius
mundi
tanta
veritatis
comprehendendae
energia
illi
conceditur;
simul
addendum
est,
totam
istam
et
intelligendi
vim
et
intelligentiam,
quae
inde
consequitur,
rem
esse
fluxam
et
evanidam
coram
Domino,
ubi
non
subest
solidum
veritatis
fundamentum.
Verissime
enim
Augustinus,
cui
subscribere
coactus
est
Magister
sententiarum:
1)
ut
gratuita
homini
dona
post
lapsum
detracta
esse,
ita
naturalia
haec,
quae
restabant,
corrupta
fuisse
docet;
non
quod
per
se
inquinari
possint,
quatenus
a
Deo
proficiscuntur,
sed
quia
polluto
homini
pura
esse
desierunt,
ne
quam
inde
laudem
consequatur.
37.
Nunc
exponendum
est
quid
cernat
humana
ratio,
ubi
ad
regnum
Dei
ventum
fuerit,
et
spiritualem
illam
perspicientiam,
quae
tribus
potissimum
rebus
constat,
Deum
nosse,
eius
erga
nos
voluntatem,
et
formandae
secundum
illam
vitae
rationem.
Cum
in
primis
duobus,
tum
vero
in
secundo
proprie,
qui
sunt
hominum
ingeniosissimi,
talpis
sunt
caeciores.
Equidem
non
inficior,
sparsim
quaedam
apud
philosophos
de
Deo
haberi
scite
et
apposite
dicta,
sed
quae
vertiginosam
quandam
imaginationem
semper
resipiant.
Praebuit
quidem
illis
Dominus,
ut
supra
dictum
est,
exiguum
divinitatis
suae
gustum,
ne
ignorantiam
impietati
obtenderent,
et
eos
interdum
ad
dicenda
nonnulla
impulit,
quorum
confessione
ipsi
convincantur;
sed
ita
viderunt
quae
videbant,
ut
tali
intuitu
minime
ad
veritatem
dirigerentur,
nedum
pertingerent.
Qualiter
nocturni
fulgetri
coruscationem,
qui
in
medio
agro
est,
2)
longe
lateque
ad
momentum
videt,
sed
adeo
evanido
aspectu,
ut
ante
noctis
caligine
resorbeatur,
quam
pedem
movere
queat;
tantum
abest
ut
in
viam
tali
subsidio
deducatur.
Praeterea
illae
veritatis
guttulae,
quibus
libros
tanquam
fortuito
aspergunt,
quot
et
quam
portentosis
mendaciis
sunt
inquinatae
?
Denique
illam
divinae
erga
nos
voluntatis
certitu-
1)
Lib.
2.
dist.
25.
2)
add.
viator
1550
et
seqq
|