55:326
ipsam
inseri,
sensus
erit,
non
aliam
esse
legitimam
Dei
confessionem,
quam
dum
in
filio
agnoscitur
pater.
Si
obiiciat
quispiam,
multos
ex
veteribus
recte
sensisse
de
Deo,
quibus
tamen
ignotus
erat
Christus:
fateor
non
ita
semper
explicatam
fuisse
Christi
notitiam:
illud
tamen
semper
fuisse
verum
contendo:
quemadmodum
solis
lumen
radiis
ad
vos
usque
diffunditur,
ita
Dei
notitiam
nonnisi
per
Christum
communicatam.
24.
Ergo
quod
audistis
ab
initio,
in
vobis
maneat.
Si
in
vobis
manserit
quod
ab
initio
audistis,
et
vos
in
patre
et
filio
manebitis.
25.
Atque
haec
est
promissio
quam
ipse
nobis
promisit,
nempe
vita
aeterna.
26.
Haec
scripsi
vobis
de
iis
qui
seducunt
vos.
27.
Et
unctiot
quam
accepistis
ab
eo,
in
vobis
manet,
neque
opus
habetis
ut
quis
vos
doceat:
sed
quemadmodum
unctio
docet
vos
de
omnibus,
et
veritas
est,
et
non
est
mendacium.
Et
quemadmodum
docuit
vost
manete
in
eo.
28.
Et
nunc,
filioli,
manete
in
eo:
ut
quum
apparuerit,
habeamus
fiduciam:
neque
pudefiamus
ab
eius
praesentia.
29.
Si
nostis
quod
iustus
sit,
cognoscite
quod
quisquis
facit
iustitiam,
ex
eo
genitus
est.
24.
Ergo
quod,
ete.
Superiori
doctrinae
exhortationem
attexit:
et
quo
plus
efficaciae
habeat
exhortatio,
fructum
demonstrat
quem
ex
obedientia
percipient.
Ergo
ad
fidei
constantiam
eos
hortatur,
ut
fixum
in
cordibus
retineant
quod
didicerunt.
Porro
quum
dicit
ab
i
n
i
t
i
o
,
sola
antiquitas
minime
ad
probandam
quamlibet
doctrinam
sufficeret:
sed
quia
iam
ostendit,
rite
in
puro
Christi
evangelio
fuisse
institutos:
iure
in
eo
permanendum
esse
infert.
Ac
diligenter
notandus
est
hic
ordo.
Nam
si
ab
eo
doctrinae
genere,
quod
semel
erimus
amplexi,
nolimus
discedere,
qualecunque
illud
sit:
non
constantia,
sed
perversa
erit
obstinatio.
Quare
delectus
est
habendus,
ut
nobis
fidei
nostrae
ratio
constet
ex
Dei
verbo,
tum
sequatur
inflexibilis
constantia.
Papistae
initium
iactant,
quia
superstitiones
suas
a
pueritia
imbiberint.
Hoc
praetextu
apertam
veritatem
contumaciter
repudiare
sibi
permittunt.
Talis
pertinacia
nobis
documento
est,
semper
faciendum
esse
exordium
a
doctrinae
certitudine.
Si
in
vobis
manserit.
Hic
perseverantiae
fructus
est,
quod
in
quibus
manet
Dei
veritas,
illi
in
Deo
manent.
Unde
colligimus
quid
in
tota
pietatis
doctrina
sit
quaerendum.
Quare
is
demum
optime
profecit,
qui
huc
usque
progressus
est,
ut
Deo
penitus
adhaereat.
In
quo
autem
non
habitat
pater
per
filium,
is
totus
est
vanus
et
inanis,
quidquid
scientiae
teneat.
Porro
haec
eximia
laus
sanae
doctrinae,
quod
nos
Deo
coniungit,
ac
in
ea
reperimus
quidquid
ad
veram
Dei
fruitionem
pertinet.
Postremo
loco
admonet
hanc
esse
solidam
felicitatem*
21*
|