[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:326  6.  Est  autem  quaestus.  Eleganter  non  sine  ironica  correctione  in  contrarium  sensum  eadem  verba  mox  retorquet:  ac  si  dixisset:  Perperam  illi  et  nequiter,  qui  venalem  habent  Christi  doctrinam  :  quasi  vero  pietas  esset  quaestus.  Quamquam  certe,  si  quis  recte  aestimet,  pietas  magnus  est  ac  uberrimus  quaestus.  Ideo  autem  sic  vocat,  quod  plenam  et  absolutam  beatitudinem  nobis  affert.  Sacrilegi  ergo  illi  qui  lucro  nummario  addicti  pietatem  conferunt  ad  suum  quaestum.  Nobis  autem  pietas  satis  magnum  per  se  lucrum  est,  quia  per  eam  consequimur  non  tantum  ut  simus  haeredes  mundi,  sed  etiam  ut  fruamur  Christo  omnibusque  eius  divitiis.  Cum  sufficientia.  Tam  ad  affectum  animi,  quam  ad  rem  ipsam  referri  potest.  Si  ad  animum  referas,  sensus  erit:  pios,  dum  nihil  appetunt,  sed  contenti  sunt  sua  tenuitate,  satis  magnum  lucrum  esse  consequutos.  Si  rerum  sufficientiam  accipias  (quod  mihi  non  minus  arridet),  erit  promissio,  qualis  illa  Psalmi  34,  l  l  ,  Leones  esuriunt  et  famelici  vagantur:  qui  autem  Dominum  inquirunt,  non  destituentur  omni  bono.  Semper  enim  adest  suis  Dominus:  et  quantum  illorum  necessitati  sufficit,  ex  sua  plenitudine  suum  cuique  demensum  erogat.  Ita  vera  felicitas  in  pietate  sita  est:  haec  vero  sufficientia  veluti  quoddam  est  auctarium.  7.  Nihil  enim  intulimus  in  mundum.  Hoc  ad  finiendum  sufficientiae  modum  addidit.  Gurges  est  inexplebilis  nostra  cupiditas,  nisi  coerceatur:  hoc  autem  optimum  fraenum,  si  nihil  plus  appetamus  quam  postulat  vitae  huius  necessitas.  Nam  ideo  fines  transilimus,  quia  ad  mille  vitas,  quas  falsa  imaginatione  concipimus,  sollicitudo  nostra  se  extendit.  Nihil  est  magis  vulgare,  nihil  etiam  magis  confessum  hac  Pauli  sententia.  Verum  simulatque  omnes  confessi  fuerint,  quod  etiam  oculis  quotidie  cernitur:  unusquisque  votis  immensa  latifundia  non  secus  absorbet,  quam  si  alvum  haberet  dimidii  mundi  capacem.  Atque  hoc  est  quod  habetur  Psalmo  49,  14,  quum  stultitia  patrum  appareat  in  eo  quod  sperabant  hic  se  perpetuo  mansuros:  nihilominus  posteros  illorum  viam  approbare.  Ergo  ut  constet  nobis  sufficientia,  discamus  animum  ita  compositum  habere,  ne  plus  appetamus  quam  quod  ad  tolerandam  vitam  necessarium  est.  Quum  alimenta  ec  tegmina  nominat,  delitias  et  abundantem  copiam  excludit.  Natura  enim  parvo  contenta  est:  superfluum  autem,  quidquid  exsuperat  naturalem  usum,  Non  quod  liberalior  usus  per  se  damnari  debeat:  sed  appetitus  semper  vitiosus  est.  9.  Qui  volunt  ditescere.  Postquam  ad  continentiam  hortatus  est  ac  divitiarum  contemptum,  nunc  admonet  quam  perniciosa  sit  habendi  cupiditas,  ac  praesertim  in  ecclesiae  ministris,  de  quibus  nominatim  hic  tractat.  Non  sunt  autem  divitiae  malorum,  quae  hic  commemorat,  causa:  sed  appetitus,,  21*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci