49:326  21.  Quoniam  enim  non  cognovit.  Erat  hic  certe  legitimus  ordo,  ut  homo  ingenita  sibi  ingenii  luce  sapientiam  Dei  in  eius  operibus  contemplatus  ad  eius  notitiam  perveniret.  Sed  quia  hominis  pravitate  hic  ordo  inversus  est,  primum  vult  nos  infatuare  Deus  in  nobis,  priusquam  erudiat  ad  salutem.  Deinde  pro  specimine  sapientiae  suae  simulacrum  quoddam  stultitiae  nobis  offert.  Hanc  inversionem  promerita  est  hominum  ingratitudo.  Sapientiam  Dei  appellat  totius  mundi  opificium,  quod  illustre  specimen  est  ac  luculenta  demonstratio  sapientiae  eius.  Deus  ergo  in  creaturis  praeclarum  admirabilis  suae  sapientiae  speculum  nobis  profert,  ut  quicunque  mundum  et  reliqua  Dei  opera  intuetur,  necesse  habeat,  si  vel  scintillam  unam  sani  iudicii  habet,  in  eius  admirationem  prorumpere.  Si  ab  operum  Dei  intuitu  homines  ad  veram  eius  notitiam  dirigerentur,  sapienter  Deum  cognoscerent,  vel  naturali  et  proprio  sapiendi  modo:  sed  quia  toti  mundo  nihil  ad  eruditionem  profuit,  quod  Deus  sapientiam  suam  exseruerat  in  creaturis:  alia  via  deinde  aggressus  est  ad  homines  docendos.  Sic  vitio  nostro  imputandum  est,  quod  salvificam  Dei  notitiam  non  ante  consequimur  quam  proprio  sensu  exinaniti.  Concessio  est,  quod  evangelium  stultitiam  praedicationis  vocat,  quae  in  speciem  talis  censetur  istis  (Jtwpoaocpocc,  qui  falsa  confidentia  ebrii  nihil  verentur  sacrosanctam  Dei  veritatem  insipidae  suae  censurae  subiicere.  Et  sane  alioqui  humanae  rationi  absurdius  nihil  est  quam  audire  Deum  mortalem,  vitam  morti  obnoxiam,  iustitiam  peccati  similitudine  obtectam,  benedictionem  subiectam  maledictioni:  ut  eo  modo  redimantur  homines  a  morte  et  beatae  immortalitatis  participes  fiant,  ut  vitam  adipiscantur,  ut  abolito  peccato  regnet  iustitia,  ut  mors  et  maledictio  absorbeatur.  Nihilominus  interea  evangelium  scimus  arcanam  esse  sapientiam  quae  coelos  altitudine  sua  superet,  et  ad  quam  angeli  quoque  obstupescant.  Pulcherrimus  locus,  unde  patet  quanta  sit  humanae  mentis  caecitas,  quae  in  media  luce  nihil  cernit.  Verum  est  enim,  hunc  mundum  theatri  instar  esse,  in  quo  nobis  Dominus  conspicuam  gloriae  suae  figuram  exhibet:  nos  tamen,  quum  tale  spectaculum  nobis  ante  oculos  pateat,  caecutimus,  non  quia  obscura  sit  revelatio,  sed  quia  nos  mente  alienati  sumus  :  nec  voluntas  tantum,  sed  facultas  etiam  ad  eam  rem  nos  deficit.  Nam  utcunque  Deus  palam  appareat,  non  alio  tamen  quam  fidei  oculo  ipsum  possumus  adspicere:  nisi  quod  tenuem  divinitatis  gustum  concipimus,  qui  nos  inexcusabiles  reddat.  Quod  ergo  hic  Paulus  Deum  ex  creaturis  cognosci  negat,  intellige  non  apprehendi  puram  eius  notitiam.  Nam  ut  tollatur  omnibus  ignorantiae  praetextus,  eatenus  in  schola  naturae  universali  proficiunt  homines,  ut  sensu  aliquo  divinitatis  tangantur:  sed  qualis  sit  Deus,  ignorant,  |imo  mox  evanescunt  in