[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:325  325  CAPUT  IL  326  pervertunt.  Nunc  videmus  negari  Christum,  quoties  quae  habet  propria,  illi  detrahuntur.  Quemadmodum  autem  Christus  legis  et  evangelii  finis  est,  ac  inclusos  in  se  thesauros  omnes  habet  sapientiae  et  intelligentiae:  ita  scopus  est,  in  quem  collimant  haeretici  omnes,  ut  sagittas  illuc  suas  dirigant.  Quare  non  immerito  apostolus  impostorum  facit  principes,  qui  Christum  oppugnant:  quando  plena  io  eo  veritas  nobis  est  exhibita.  Hic  est  antichristus.  Non  loquitur  de  illo  defectionis  principe  qui  Dei  sedem  occupaturus  erat:  sed  quicunque  Christum  evertere  conantur,  eos  in  scelerata  illa  cohorte  ponit.  Atque  ut  eorum  crimen  amplificet,  non  minus  patrem  ab  illis  quam  filium  negari  asserit;  ac  si  diceret,  nullam  amplius  eos  habere  religionem,  quia  Deum  penitus  abiecerint.  Quod  ratione  mox  addita  confirmat:  quia  nequeat  pater  a  filio  separari.  Est  autem  haec  insignis  sententia,  et  quae  inter  prima  religionis  nostrae  axiomata  censeri  debet.  Imo  postquam  confessi  sumus  unum  esse  Deum,  hoc  secundum  caput  necessario  connecti  debet:  non  alium  esse  nisi  qui  in  Christo  cognoscitur.  Neque  hic  argute  disputat  apostolus  de  essentiae  unitate.  Certum  quidem  est  non  posse  divelli  filium  a  patre,  quia  sit  o|xoooatoc,  sed  aliud  nunc  agitur:  quod  scilicet  pater,  qui  alioqui  invisibilis  est,  se  in  filio  tantum  patefecerit.  Unde  et  imago  patris  vocatur,  quia  nobis  repraesentat  et  exhibet  quidquid  de  patre  cognitu  utile  est.  Nuda  enim  Dei  maiestas  semper  immenso  suo  fulgore  oculos  nostros  perstringet:  ergo  necesse  est  in  Christum  respicere.  Hic  accessus  est  ad  lucem,  quae  alioqui  merito  inaccessa  dicitur.  Iterum  dico,  non  hic  agitari  subtilem  disputationem  de  aeterna  Christi  essentia  quam  unam  cum  patre  habet.  Abunde  quidem  ad  eam  probandam  sufficit  hic  locus:  sed  Iohannes  ad  fidei  praxin  nos  vocat:  nempe  quia  Deus  se  totum  nobis  in  Christo  fruendum  dedit,  frustra  alibi  quaeri:  vel  (si  quis  malit  clarius)  quoniam  in  Christo  habitat  tota  plenitudo  divinitatis,  extra  eum  nihil  esse  Dei.  Unde  sequitur,  Turcas,  Iudaeos,  et  similes,  Dei  loco  merum  habere  idolum.  Nam  quibuscunque  insigniant  titulis  Deum  quem  adorant:  quia  tamen  eum  reiiciunt  sine  quo  ad  Deum  non  pervenitur,  et  in  quo  nobis  se  Deus  in  solidum  manifestat:  quid  habent  praeter  suam  creaturam,  vel  suum  figmentum  :  Blandiantur  sibi  ut  volent  in  suis  speculationibus,  qui  extra  Christum  philosophantur  de  rebus  divinis:  certum  tamen  est  nihil  quam  desipere,  quia  non  tenent  caput,  ut  Paulus  dicit  (Colos.  2,  19).  Unde  colligere  promptum  est  quam  necessaria  sit  Christi  cognitio.  Multi  codices  habent  oppositam  sententiam:  Qui  confitetur  filium,  ete.  Sed  quia  puto  annotatam  ab  aliquo  lectore  obrepsisse  in  contextum,  omittere  non  dubitavi.  Quod  si  placeat   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci