8:324  Quod  autem  impii  Dei  iudicium  alio  colore  sugillant,  quia  frustra  iustitiae  et  sanctitati  studeant  reprobi,  quos  tandem  perire  necesse  est,  calumnia  haec  ut  ex  crassa  inscitia  nascitur,  brevi  responso  a  me  discussa  fuerat:1)  nullum  scilicet  bene  agendi  studium  inesse  hominibus,  [pag.  133]  quod  non  ex  electione  prodeat:  reprobos  vero,  ut  sunt  vasa  in  contumeliam  formata,  provocandae  in  se  Dei  ultioni  nullum  finem  facere,  et  evidentibus  signis  monstrare  exitio  se  esse  devotos.  Pighio2)  hic  omnium  absurditatum  cumulus  est,  ut  nihil  in  tota  disputatione  aeque  prodigiosum  reperiat.  Atqui,  vel  uno  hoc  argumento  abunde  probat,  rabiosa  maledicendi  libidine  ita  se  transversum  rapi,  ut  sine  ulla  occasione  sua  convicia  ebulliat.  Nullos  Dei  spiritu  nisi  electos  gubernari  scriptura  docet.  Qualis  in  homine  absque  spiritus  sancti  ductu  rectitudo  esse  poterit?  Manifesta,  inquit  Paulus,  sunt  opera  carnis  (Galat.  5,  19).  Et  alibi,  omnes  carnis  cogitationes  Deo  inimicas  esse  pronunciat  (Rom.  8,  7).  Quid  igitur  absurdi,  si  peccato  mancipatos  esse  dico,  qui  spiritu  Dei  non  regeniti  carnis  suae  arbitrio  ferantur?  Quos  Deus  elegit,  iustificat  (Rom.  8,  30).  Quid  mirum  si  reprobi,  Dei  iustitia  vacui,  nihil  quam  peccare  noverint?  Elegit  Deus  suos,  ut  sancti  sint  ac  irreprehensibiles  (Ephe.  1,  4).  Si  gratuitae  electionis  fructus  est  sanctitas:  quis  alios  in  profanis  sordibus  demersos  manere  neget?  Vocem  suam  audire  negat  Christus,  quicunque  non  sunt  ex  ovibus  suis.  Rursus,  ex  diabolo  esse  pronunciat,  qui  vocem  patris  in  ore  suo  resonantem  audire  non  sustinent  (Ioann.  10,  26  et  8,  44).  Ut  reprobos  ostendat  Pighius  bonis  operibus  studere,  gratam  esse  Deo  contumaciam  ostendat,  [pag.  134]  necesse  est.  Obiicit  contra  Pighius,  Saul  multis  virtutibus  excelluisse:  imo  placuisse  Deo.  Virtutes,  quae  in  reprobis  fulgent,  suapte  natura  laudabiles  esse  fateor:  idque  sibi  vult  scriptura,  quum  Saulem  et  alios  eiusdem  ordinis  refert  fecisse  quod  rectum  est:  sed  quia  cordis  fontem,  unde  fluunt  opera,  Deus  respicit:  nihil  obstat  quominus  opus,  quod  alioqui  in  se  laudatur,  ob  vitium  quod  intus  latet,  sit  abominationi  apud  Deum.  Rudimentum  scilicet  illud  pietatis  ignotum  fuit  Pighio:  nihil  tam  esse  purum,  quod  non  inquinet  hominis  immundities.  Ergo  non  mirum  est,  si  ab  externa  larva  Saulis  opera  aestimans,  innocentiam  eius  probitatemque  commendet.  Quod  semel  eum  Deo  placuisse  contendit,  distinguo.  Sic  enim  dignatus  est  eum  honore  regio,  ut  in  scriptura  domus  Israel  nunquam  eum  censuerit:  quemadmodum  Ezechiel  loquitur  (Ezech.  13,  9).  An  quia  ad  munus  apostolicum  electus  fuit  Iudas,  1)  comme  aussi  ie  l'ay  fait  en  mon  Institution.  2)  Pighio  .  .  .  .  ebulliat.  Pighius  et  ses  semblables  escument  leur  rage  contre  ceste  response:  mais  ie  puis  monstrer  sans  nulle  difficulte  qu'ils  bataillent  contre  Dieu.