8:323  323  BB  AETERNA  DEI  324  (ibid.  v.  13).  Porro,  ne  suspensi  haesitarent,  iam  ante  omnem  illis  dubitationem  exemerat:  Qui  coepit  in  vobis  opus  bonum,  usque  in  diem  Christi  perficiet  (Philip.  1,  6).  Nusquam  ergo  ad  precandi  curam  et  studium  nos  spiritus  Dei  hortatur,  quasi  dubio  in  statu  fluctuaretur  salus  nostra,  quae  in  Dei  manu  sita  est:  nusquam  nobis  timorem  iniicit,  qui  fiduciam  in  gratuito  Dei  amore  fundatam  excutiat:  sed  ut  talibus  stimulis  [pag.  131]  pungendo  carnis  nostrae  pigritiem  corrigat.  Atque  in  eum  finem  calumniose  detorquet  Pighius  apostoli  verba  ex  undecimo  ad  Romanos  capite  (v.  20  seqq.):  Per  incredulitatem  defracti  sunt  nativi  oleae  rami:  tu  vero  fide  constitisti.  Ne  efferaris  animo,  sed  timeas:  nam  si  Deus  naturalibus  ramis  non  pepercit;  vide  ne  qua  fiat,  ut  nec  tibi  parcat.  Ecce  igitur  bonitas  Dei  et  severitas:  in  eos  qui  ceciderunt,  severitas:  in  te  autem  bonitas,  si  quidem  permanseris  in  bonitate.  Postquam  de  duplici  gentis  suae  electione  disseruit,  et  multorum  defectione  ostendit  factum  esse,  ut  qui  prius  legitimi  et  proprii  erant  vitae  haeredes,  propter  sancitum  cum  patribus  foedus,  nunc  abdicati  sunt  a  Deo,  et  facti  ab  eius  regno  extorres:  tandem  ad  gentes  se  convertit,  ne  superbe  Iudaeis  insultent,  quia  in  eorum  locum  successerint.  Notandum  autem,  quod  sicuti  universalis  illa  populi  reiectio  non  labefactavit  fixam  Dei  electionem,  quin  reliquias  aliquas  servaret:  ita  universalis  gentium  electio  non  complexa  est  singulos  ex  gentibus,  ut  omnes  vitae  consortes  fierent.  Duplicem  in  Iudaeis  Dei  electionem  Paulus  illic  commemorat.  Electum  enim  quodammodo  fuerat  totum  Abrahae  genus.  Sed  quum  occulto  Dei  iudicio  plerique  non  essent  ad  vitam  ordinati:  pereunte  maiori  numero,  electio  in  reliquiis  consequitur.  Nunc  [pag.  132]  translato  ad  gentes  vitae  foedere,  communis  illa  generis  Abrahae  adoptio  ad  nos  pertinet.  Caeterum,  id  non  obstat  quominus  arcano  Dei  beneplacito  pauci  ad  eam  fruendam  destinati  sint.  Paulus  ergo,  dum  gentes  ex  opposito  conferens  cum  Iudaeis,  steriles  oleastros  exsectis  naturalibus  ramis,  in  sanctam  radicem  insitos  esse  dicit,  neque  privatim  de  singulis,  neque  simpliciter  de  arcana  Dei  electione  tractat:  sed  quanta  fuerit  rerum  facta  conversio  docet,  dum  reiectis  filiis  in  eorum  locum  subrogati  sunt  extranei.  Itaque  tota  illa  Pauli  exhortatio,  non  tam  ad  fideles  dirigitur,  qui  vere  et  ex  animo  gratiam  amplexi  erant,  quam  ad  gontium  corpus,  quod  ex  variis  membris  permixtum  erat.  Et  tamen  nihil  absurdi  est,  si  compescat  Deus  in  filiis  suis  carnis  insolentiam:  quum  hoc  vitio  omnes  laborent.  Ridicule  tamen  inde  colligit  Pighius,  ab  hominum  perseverantia  suspensam  esse  divinae  electionis  constantiam:  quia  in  generali  quoque  omnium  defectione  necesse  est  ut  illa  nihilominus  obtineat.