5:323 CATECHISMUS SEU CHRISTIANAE RELIGIONIS INSTITUTIO ECCLESIAE GENEVENSIS, VULGARI PRIUS IDIOMATE EDITA, NUNCQUE POSTREMO LATINITATE ETIAM DONATA, IOAN. CALYINO ATJTOHE. OMNES HOMINES AD RELIGIONEM ESSE NATOS. Quum nemo hominum reperiatur, quamlibet barbarus sit, ac toto pectore efferatas, qui non aliquo afficiatur religionis sensu: nos in hunc finem creatos omnes esse constat, ut maiestatem agnoscamus creatoris nostri, agnitam suspiciamus, omnique et timore, et amore, et reverentia colamus. Verum ut impios omittamus, qui illam animis suis insitam Dei opinionem, nil aliud quam e memoria delere quaerunt: nobis, qui pietatem profitemur, cogitandum est fluxam hanc et mox collapsuram vitam nil aliud esse debere, quam immortalitatis meditationem. Porro aeternam et immortalem vitam nisi in Deo nusquam invenire licet. Haec igitur praecipua vitae nostrae cura et sollicitudo sit oportet, Deum quaerere et ad eum omni animi studio adspirare, nec alibi nisi in ipso acquiescere. QUID INTER FALSAM AC VERAM RELIGIONEM INTERSIT. Quoniam hoc communi sensu receptum est, si a [pag. 2] vita nostra absit religio, miserrime nos vivere, adeoque brutis pecudibus nihilo excellere, nullus est qui a pietate cultuque Dei prorsus alienus videri velit. Atqui in ipso declarandae religionis modo longum est discrimen, nam hominum melior pars non serio Dei timorp tangitur: sed quia, velint nolint, hac cogitatione subinde recurrente constringuntur, divinitatem esse aliquam, cuius arbitrio stent vel cadant: tantae potestatis opinione perculsi, ne ipsam nimio contemptu in se provocent, qualicunque eius veneratione defunguntur. Interim tamen vita perditissime instituta, abiectoque omnis