[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


52:322  25.  Similiter  et  bona.  bignificat,  interdum  pietatem  et  alias  virtutes  mature  ac  tempestive  suam  laudem  apud  homines  habere,  ut  in  pretio  sint  boni.  Quod  si  secus  accidat,  non  tamen  passurum  Dominum  ut  perpetuo  opprimatur  innocentia  et  integritas.  Saepe  enim  calumniis,  tanquam  nubibus,  obscuratur:  sed  tandem  impletur  illud,  Deum  facere  ut  refulgeat  instar  aurorae:  verum  animo  tranquillo  opus  est  ad  sustinendum.  Homines  enim  sumus:  itaque  semper  videndum  quem  modum  habeat  nostra  cognitio,  ne  ultra  progrediamur:  nam  id  esset  Dei  officium  nobis  arrogare.  CAPUT  VI.  1.  Quicunque  sub  iugo  sunt  servi,  suos  dominos  omni  honore  dignos  existiment:  ut  ne  Dei  nomen  et  doctrina  blasphemetur.  2.  Qui  autem  fideles  habent  dominos,  ne  despiciant  eo  quod  fratres  sunt:  sed  magis  serviant,  quod  fideles  et  dilecti,  et  beneficentiae  participes.  Apparet,  initio  evangelii  servos,  quasi  dato  manumissionis  signo,  animos  sustulisse.  Nam  passim  multum  laborat  Paulus  in  cupiditate  illa  fraenanda.  Et  sane  tam  dura  erat  servitutis  conditio,  ut  non  mirum  sit  fuisse  in  primis  odiosam.  Porro  usitatum  est,  arripere  in  carnis  nostrae  commodum  quidquid  habet  minimam  speciem.  Ita  quum  audiebant,  omnes  nos  esse  fratres,  protinus  inferebant,  indignum  esse  ut  fratrum  essent  mancipia.  Verum  ut  nihil  tale  venisset  illis  in  mentem,  semper  tamen  miseris  hominibus  necessaria  est  consolatio,  quae  temperet  aerumnarum  acerbitatem.  Deinde  non  sine  difficultate  adduci  poterant  ut  libenter  et  alacri  animo,  tam  aspero  iugo  subiicerent  cervices.  Huc  igitur  spectat  praesens  doctrina.  1.  Quicunque  sub  iugo,  ete.  Quia  sibi  quisque  praestantiam  falsa  opinione  arrogat,  nemo  est  qui  aequo  animo  ferat,  alios  sibi  imperare.  Qui  effugere  necessitatem  nequeunt,  parent  illi  quidem  inviti  superioribus:  sed  intus  fremunt  et  indignantur,  quia  sibi  putant  fieri  iniuriam.  Omnes  eiusmodi  disputationes  uno  verbo  praecidit  apostolus,  quum  voluntariam  subiectionem  exigit  ab  omnibus  qui  sub  iugo  sunt.  Significat  enim  non  esse  inquirendum  sintne  digni  tali  fortuna  an  meliore:  quia  sufficiat,  hac  conditione  esse  obstrictos.  Et  quum  praecipit  ut  dignos  honore  existiment  dominos  quibus  serviant:  non  modo  fidem  et  diligentiam  in  praestandis  obsequiis  requirit:  sed  ut  eos  suspiciant  et  venerentur  ex  animo,  tanquam  in  altiore  gradu  collocatos.  Nemo  enim  vel  principi  vel  domino  praestat  quod  debet,  nisi,  eminentiam  inspiciens  ad  quam  illos  Deus  evexit,  honore  ideo  prosequitur,  quia  illis  subest.  Nam  utcunque  saepe  indigni  sint,  21  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci