1:322
ad
quem
qui
manum
porrexerit
vivet;
lignum
scientiae
boni
et
mali,
voluntatis
arbitrium,
de
quo
qui
relicta
gratia
Dei
gustaverit
morietur?
Quid
illud
Chrysostomi:
1)
quod
omnis
homo
non
modo
naturaliter
peccator,
sed
totus
peccatum
est?
Si
nihil
boni
nostrum
est,
si
homo
a
vertice
ad
calcem
totus
est
peccatum;
si
ne
tentare
quidem
licet,
quantum
valeat
arbitrii
facultas:
qui
iam
inter
Deum
et
hominem
laudem
boni
operis
partiri
liceat?
Possem
eiusdem
formae
permulta
ex
aliis
referre;
sed
ne
quis
cavilletur,
me
seligere
sola
ea
quae
causae
meae
serviunt,
quae
autem
adversantur
callide
praeterire,
ab
hac
recitatione
abstineo.
Audeo
tamen
hoc
affirmare:
utcunque
nimii
interdum
sint
in
libero
arbitrio
extollendo,
hunc
tamen
illis
propositum
fuisse
scopum,
ut
hominem,
a
virtutis
suae
fiducia
penitus
aversum,
in
Deo
uno
fortitudinem
suam
repositam
habere
doceant.
Nunc
ad
simplicem
veritatis
explicationem,
in
consideranda
hominis
natura
veniamus.
29.
Quod
initio
huius
capitis
praefatus
sum
cogor
rursum
hic
repetere:
ut
quisque
maxime
suae
calamitatis,
inopiae,
nuditatis,
ignominiae
conscientia
deiectus
est
et
consternatus,
ita
optime
in
sui
cognitione
profecisse.
Non
enim
periculum
est,
ne
sibi
nimium
adimat
homo,
dummodo
recuperandum
in
Deo
discat
quod
sibi
deest.
At
sibi
ne
tantillum
quidem
sumere
ultra
ius
suum
potest,
quin
et
inani
confidentia
se
perdat,
et
divinum
honorem
ad
se
traducendo
immanis
sacrilegii
reus
fiat.
Et
sane
quoties
haec
libido
mentem
nostram
incessit,
ut
aliquid
nostrum
habere
expetamus,
quod
in
nobis
scilicet
potius
quam
in
Deo
resideat,
cogitationem
hanc
non
ab
alio
consiliario
sciamus
nobis
suggeri,
quam
qui
primos
parentes
induxit,
ut
diis
esse
similes
vellent,
scientes
bonum
et
malum.
Si
verbum
diabolicum
est
quod
hominem
in
se
ipso
erigit,
illi
ne
locum
demus,
nisi
ab
hoste
consilium
capere
libet.
Dulce
quidem
est
tantum
habere
propriae
virtutis,
ut
in
te
ipso
acquiescas.
Sed
ne
ad
inanem
istam
fiduciam
illectemur,
detineant
2)
nos
tot
graves
sententiae,
quibus
severe
prosternimur;
quales
sunt:
maledictum
esse,
qui
confidit
in
homine
et
ponit
carnem
brachium
suum
(Ier.
17,
5).
Item:
non
delectari
Deum
robore
equi,
tibias
viri
non
illi
placere;
sed
affici
erga
timentes
se,
suspicientes
bonitatem
suam
(Psal.
147,
10).
Item:
ipsum
esse
qui
dat
lasso
vires,
et
virtute
defecto
robur
auget;
qui
facit
ut
fatigentur
et
laborent
adolescentes,
iuvenes
impingant;
qui
autem
in
ipso
3)
uno
sperant,
roborentur
(Ies.
40,
29).
Quae
omnes
eo
spectant,
ut
ne
quantulacunque
fortitudinis
nostrae
opinione
nitamur,
si
Deum
volumus
habere
propitium,
qui
su-
1)
Homil.
1.
in
Advent.
2)
deterreant
1553.
3)
in
ipso
1553
sola.
Caeterae
omnes
in
se.
Quod
ut
ambiguum
mutatum
est.
21
|