55:321  321  CAPUT  II.  322  aetatis  suae  homines  lactavit  spe  inani,  neque  in  posterum  voluit  abscindere  ecclesiae  cursum,  et  multas  annorum  successiones,  quibus  huc  usque  duravit  ecclesia  in  mundo.  Et  certe  si  regni  Dei  aeternitas  nobis  ante  oculos  versatur,  nulla  erit  tam  longa  diuturnitas,  quae  non  sit  instar  momenti.  Tenendum  apostoli  consilium  est,  quod  ultimum  tempus  vocet,  in  quo  sic  complentur  omnia,  ut  nihil  supersit,  praeter  ultimam  Christi  revelationem.  Audistis  quod  Antichristus.  Loquitur  tanquam  de  re  nota:  unde  colligere  promptum  est,  edoctos  et  admonitos  ab  initio  fuisse  fideles  de  futura  ecclesiae  dissipationem:  tum  ut  sollicite  ipsi  se  continerent  in  fide  suspecta,  tum  ut  posteros  instruerent  ad  cavendum.  Sic  enim  tentari  Deus  voluit  ecclesiam,  ne  quis  nisi  sciens  ac  volens  falleretur,  nec  ulla  esset  ignorantiae  excusatio.  Atqui  videmus  totum  fere  orbem  misere  fuisse  deceptum,  ac  si  verbum  nunquam  de  Antichristo  factum  esset.  Quin  etiam  in  papatu  nihil  magis  celebre  ac  tritum  est,  quam  futurus  Antichristi  adventus:  interea  tam  sunt  stupidi,  ut  eius  tyrannidem  cervicibus  suis  impositam  non  sentiant.  Idem  scilicet  omnino  illis  contingit,  quod  Iudaeis:  nam  quum  ii  promissiones  de  Messia  teneant,  longius  tamen  absunt  a  Christo,  quam  si  nunquam  illis  auditum  esset  nomen.  Nam  imaginarius  Messias,  quem  sibi  finxerunt,  eos  a  filio  Dei  prorsus  avertit.  Et  si  quis  ex  lege  et  prophetis  Christum  illis  ostendere  studeat,  nihil  quam  ludet  operam.  Papistae  Antichristum  imaginati  sunt,  qui  per  tres  annos  et  dimidium  vexaturus  sit  ecclesiam.  Omnes  notae,  quibus  Antichristum  designat  spiritus  Dei,  in  papa  clare  apparent:  sed  ille  triennalis  Antichristus  stultos  papistas  tenet  occupatos,  ne  videndo  videant.  Meminerimus  itaque,  non  modo  indicatum  fuisse  a  spiritu  Dei  Antichristum,  sed  adscriptas  simul  fuisse  notas  quibus  discerni  queat.  Etiam  nunc  multi.  Videri  posset  hoc  correctionis  vice  additum,  quasi  falso  existiment  unum  fore  aliquod  regnum:  sed  non  ita  est.  Qui  unum  tantum  hominem  putant  fore,  delirant  illi  quidem  :  sed  Paulus  quum  venturae  defectionis  meminit  (2.  Thess.  2,  3),  aperte  testatur  certum  fore  corpus  et  regnum.  Initio  praedicit  defectionem  quae  per  totam  ecclesiam  grassabitur,  ut  sit  quasi  malum  universale:  deinde  apostasiae  caput  constituit  adversarium  Christi,  qui  in  templo  Dei  sedebit,  numen  et  divinos  honores  sibi  usurpans.  Nisi  velimus  sponte  errare,  ex  ista  Pauli  descriptione  Antichristum  agnoscere  discamus  :  quam  suo  loco  exposui,  nunc  obiter  attigisse  sufficit.  Sed  quomodo  hoc  conveniet  cum  verbis  Iohannis,  qui  iam  multos  esse  pronuntiat?  Respondeo,  Iohannem  nihil  velle  aliud,  quam  speciales  iam  sectas  emergere,  quae  sint  futurae  dissipationis  praeludia.  Cherinthus  enim,  Basilides,  Marcion,  Valentinus,  Ebion,  Arius,  et  reliqui,  eius  regni  Calvini  opera.  Vol.  LV,