52:320
sideramus:
nempe
quod
res
varias
interdum
miscere
solet.
/Porro
summa
est,
ut
Timotheus
aliquantulum
vini
bibere
assuescat,
valetudinis
sustentandae
causa.
Non
enim
prohibet
in
totum
ne
bibat
aquam,
sed
ne
utatur
hoc
ordinario
potu.
Nam
verbum
oSporcoTStv
hoc
significat.
Sed
cur
non
simpliciter
consulit
ut
bibat
vinum
?
Videtur
enim,
quum
pauxillum
addit,
velle
obviam
ire
intemperantiae:
quod
non
fuit
verendum
in
Timotheo.
Respondeo,
hoc
potius
fuisse
expressum
ut
occurreret
improborum
calumniis,
quibus
promptum
alioqui
fuisset
eius
consilium
subsannare,
hoc
scilicet
colore,
aut
simili,
Qualis
isthaec
est
philosophia,
quae
ad
potandum
vinum
incitat?
haecne
via
est
qua
in
coelum
conscenditur?
Ut
eiusmodi
sannas
praeveniat
apostolus,
testatur
se
necessitati
duntaxat
consulere:
et
mediocritatem
simul
commendat.
Apparet
autem
Timotheum
non
frugalem
tantum
in
victu,
sed
etiam
austerum
fuisse:
ut
qui
ne
valetudini
quidem
suae
parceret.
Ac
certum
est,
neque
ambitione
id
ab
eo,
neque
superstitione
fuisse
factum.
Unde
colligimus,
non
modo
a
luxu
et
delitiis
fuisse
alienissimum:
sed
quo
solutior
esset
ad
opus
Domini,
aliquid
etiam
ex
ordinariis
alimentis
rescidisse.
Neque
enim
natura,
sed
continentiae
Btudio
erat
abstemius.
At
quam
pauci
hodie
sunt
quibus
necesse
sit
aqua
interdicere:
quam
multi
vero
qui
restringendi
sint
ad
sobrium
vini
potum?
Porro
hic
apparet
quam
necesse
sit
nobis
etiam
ubi
recte
agere
cupimus,
spiritum
prudentiae
a
Domino
petere,
qui
nos
mediocritatem
doceat.
Rectum
quidem
scopum
Timotheus
spectabat:
f
sed
quia
reprehenditur
a
spiritu
Dei,
excessum
austeri
victus
cognoscimus
in
eo
fuisse
vitiosum.
/
Simul
traditur
generalis
regula,
sic
in
cibo
et
potu
*
temperandum
nobis
esse,
ut
singuli
valetudinis
suae
rationem
habeant,
non
vitae
prorogandae
causa,
sed
ut
quamdiu
vivunt,
Deo
et
proximis
frugi
sint
atque
utiles.
Quod
si
improbatur
nimia
continentia,
dum
morbos
accersit
vel
fovet,
quamvis
absit
superstitio:
quo
loco
habenda
erit
Gartusianorum
obstinatio,
quibus
mori
satius
est
quam
in
extrema
necessitate
pauxillum
carnis
gustare
?
quod
si
parcis
et
sobriis
praecipitur
ne
valetudinem
gravent
nimia
parsimonia,
non
levis
poena
intemperantes
manet,
qui
vires
suas,
ingluviem
farciendo,
opprimunt.
Nec
vero
monendi
sunt,
sed
tanquam
brutae
pecudes
a
pabulo
arcendi.
24.
Quorundam
hominum
peccata.
Quoniam
nihil
est
quod
magis
excruciet
fideles
ecclesiae
ministros,
quam
ubi
malis
corrigendis
nullam
vident
rationem:
ubi
coguntur
ferre
hypocritas,
quorum
nequitiam
intelligunt
:
multos
qui
sunt
noxiae
pestes,
nequeunt
arcere
ab
ecclesia,
ac
ne
impedire
quidem
quominus
clandestinis
artibus
venenum
suum
spargant:
hac
consolatione
sustentat
Paulus
Timotheum,
fore
ut
aliquando,
ubi
Deo
visum
fuerit,
protrahatur
in
medium.
Ita
ad
tolerantiam
eum
|