1:320
[A
26;
B
24;
C
24.
26.
Liberi
ergo
arbitrii
dictus
est
homo,
non
quia
liberam
habeat
boni
aeque
ac
mali
electionem;
sed
quia
voluntate
male
agit,
non
coactione.
Optime
id
quidem:
sed
quorsum
attinebat,
rem
tantulam
adeo
superbo
titulo
insignire?
Egregia
vero
libertas,
si
homo
quidem
non
cogitur
ad
serviendum
peccato;
sic
tamen
est
ἐθελοδοῦλος,
ut
vincta
teneatur
peccati
compedibus
eius
voluntas.
Equidem
λογομαχίας
abominor,
quibus
frustra
ecclesia
fatigatur;
sed
religiose
censeo
cavendas
eas
voces,
quae
absurdum
aliquid
sonant,
praesertim
ubi
perniciose
erratur.
Quotus
autem,
quaeso,
quisque
est,
qui
dum
assignari
homini
liberum
arbitrium
audit,
non
statim
concipit
illum
esse
et
mentis
suae
et
voluntatis
dominum,
qui
flectere
se
in
utramvis
partem
a
se
ipso
possit?
Atqui,
dicet
quispiam,
sublatum
erit
huiusmodi
periculum,
si
de
significatione
diligenter
plebs
admoneatur.
Imo
vero,
quum
in
falsitatem
ultro
humanum
ingenium
propendeat,
citius
errorem
ex
verbulo
uno
hauriet,
quam
veritatem
ex
prolixa
oratione.
Cuius
rei
certius
habemus
in
hoc
ipso
vocabulo,
quam
optandum
sit,
experimentum.
Illa
enim
veterum
interpretatione
praetermissa,
tota
fere
posteritas,
in
verbi
etymo
dum
haeret;
in
exitialem
confidentiam
evecta
est.
27.
Quod
si
nos
patrum
autoritas
movet,
illi
quidem
assidue
in
ore
habent
vocabulum,
sed
simul
declarant
quanti
faciant
illius
usum.
In
primis
Augustinus,
qui
non
dubitat
servum
appellare.
1)
Alicubi
succenset
adversus
eos
qui
liberum
negant
arbitrium;
sed
praecipuam
rationem
declarat
quum
ait:
2)
tantum
ne
audeat
quisquam
sic
negare
voluntatis
arbitrium,
ut
velit
excusare
peccatum.
At
certe
alibi
3)
fatetur
sine
spiritu
non
esse
liberam
hominis
voluntatem,
quum
cupiditatibus
vincatur.4)
Item:
o)
victa
vitio
in
quod
cecidit
voluntate,
coepisse
carere
libertate
naturam.
Item:
6)
hominem,
libero
arbitrio
male
usum,
et
se
et
arbitrium
suum
perdidisse.
Item:
7)
liberum
arbitrium
captivatum,
ne
quid
possit
ad
iustitiam.
Item:
8)
liberum
non
fore,
quod
non
Dei
gratia
liberaverit
Item:
9)
iustitiam
Dei
non
impleri,
quum
lex
iubet,
et
homo
quasi
suis
viribus
facit;
sed
quum
spiritus
adiuvat;
et
hominis
non
libera,
sed
a
Deo
liberata
voluntas
obsequitur.
Atque
horum
omnium
rationem
breviter
reddit,
quum
alibi
scribit
10)
hominem
magnas
liberi
arbitrii
vires
quum
conderetur
accepisse,
sed
peccando
amisisse.
Itaque
alibi,
11)
postquam
ostendit
liberum
arbitrium
constitui
per
gratiam,
acriter
in
eos
invehitur,
qui
sibi
1)
Lib.
1.
contra
Iulian.
2)
Homil.
53.
in
Ioann.
3)
Ad
Anast.
epist.
144.
(145).
4)
vincientibus
ac
vincentibus
subdita
sit.
1543
et
seqq.
5)
De
perfect.
iustit,
c.
4.
6)
Euchir.
ad
Laurent,
c.
30.
7)
Lib.
3.
ad
Bonifac.
c.
8.
8)
Lib.
1.
ad
Bonifac,
c.
3.
9)
Lib.
3.
c.
7.
10)
Lib.
de
verbis
apost.
serm.
2.
(131,
6).
11)
Lib.
de
spiritu
et
litera,
c.
30.
|