45:32  ut  suos  sanctificet.  Ergo  ipse  conceptionis  modus  testatur,  mediatorem  nobis  esse  a  peccatoribus  segregatum.  36.  Ut  ecce  Elisabeth  concepit  Domestico  exemplo  angelus  fidem  Mariae  in  spem  miraculi  erigit.  Nam  si  non  potuit  neque  sterilitas,  neque  senectus  Elisabeth  obstare  Deo,  quin  ipsam  faceret  matrem,  nop  est  quod  se  amplius  Maria  intra  usitatos  naturae  fines  contineat,  quando  tale  divinae  potentiae  specimen  in  cognata  sua  cernit.  Sextum  mensem  diserte  notat:  quia,  quum  mense  quinto  sentire  soleat  mulier  vitalem  foetum,  sextus  mensis  dubitationem  eximit.  Debuerat  quidem  Maria  simplici  Dei  verbo  sic  acquiescere,  ut  nihil  opus  esset,  aliunde  fidem  adstrui,  sed,  ne  amplius  vacillet,  novo  hoc  adminiculo  promissionem  suam  Dominus  fulcire  dignatur.  Eadem  quotidie  indulgentia  nos  levat  ac  sustinet,  imo  etiam  maiore,  quo  scilicet  debilior  est  fides  nostra.  Itaque  ne  dubia  sit  nobis  sua  veritas,  testimonia  quae  eam  nobis  confirmant  hinc  inde  arcessit.  Quomodo  intercesserit  cognatio  inter  Elisabeth,  quae  erat  ex  filiabus  Aaron,  et  Mariam,  quae  ex  stirpe  David  orta  erat,  quaeritur.  Atque  etiam  videtur  id  pugnare  cum  lege,  quum  mulieres  vetabat  abnubere  in  alienas  tribus  (Num.  36,  6).  Quantum  ad  legem  spectat,  si  finis  respicitur,  tantum  ea  connubia  vetabat,  qua��  haereditates  miscere  possent.  Nullum  vero  tale  periculum  fuit,  si  qua  ex  tribu  Iuda  mulier  sacerdoti  nuberet,  ad  quem  transferri  haereditas  non  poterat.  Eadem  etiam  ratio  fuit,  si  qua  ex  tribu  Levi  mulier  extra  gentem  suam  eloearetur.  Fieri  autem  potest,  ut  originem  duceret  sanctae  virginis  mater  ex  tribu  Aaron,  atque  ita  consanguinitas  esset  eius  filiae  cum  Elisabeth.  37.  Non  erit  impossibile  ete.  Si  verbum  in  propria  et  nativa  significatione  accipere  libeat,  sensus  erit,  facturum  esse  Deum  quidquid  promisit,  quia  nullum  obstaculum  par  sit  eius  virtuti:  ac  tale  erit  argumentum,  Hoc  pollicitus  est  Deus,  ergo  praestabit,  quia  nulla  contra  eius  verbum  impossibilitas  obiici  debet.  Sed  quia  verbum  secundum  linguae  hebraicae  phrasin  pro  re  plerumque  capitur,  simplicius  exponere  licebit,  nihil  Deo  esse  impossibile.  Quanquam  semper  tenendum  est  axioma,  perverse  eos  vagari,  qui  de  potentia  Dei  imaginantur  extra  verbum,  si  quid  visum  est:  quia  sic  consideranda  est  eius  immensitas,  ut  spei  et  fiduciae  nobis  sit  materia.  Iam  vero  non  temere  solum  et  inutiliter,  sed  etiam  periculose  disputatur,  quid  sit  Deo  possibile,  nisi  simul  occurrat,  quid  ipse  velit.  Porro  facit  hic  angelus,  quod  passim  solet  Deus  in  scriptura:  nempe  dum  generali  doctrina  speciem  unam  promissionis  confirmat.  Atque  hic  verus  est  Tectusque  generalis  doctrinae  usus,  dum  promissiones  illic  sparsas  ad  rem  praesentem  applicamus,  quo-