38:32
ministros,
qui
exercent
hanc
iurisdictionem,
praeditos
esse
prudentia
et
consilio
et
discretione.
Verbum
Dei,
inquit
Apostolus
(Hebr.
4,
12),
simile
est
gladio
ancipiti,
vel
utrinque
scindenti,
quia
penetrat
usque
ad
corda,
et
mentes,
et
medullas
ipsas.
Et
scimus
etiam
quid
dicat
Paulus
(1.
Cor.
14,
25),
Si
quis
incredulus,
inquit,
veniat
in
coetum
vestrum,
examinatur
eius
conscientia:
ita
cogetur
se
prosternere
et
dare
gloriam
Deo.
Et
huc
refertur
etiam
illud
Christi
dictum,
Spiritus
quum
veniet
iudicabit
mundum
(Ioan.
16,
8).
Nam
spiritus
nomine
designat
evangelii
praedicationem.
Necesse
est
igitur
verbi
ministros
admonitos
esse,
ut
probe
et
cum
fructu
munere
suo
fungantur,
tenere
fallacias,
et
ambiguos
recessus
quibus
solent
homines
fallere.
Quoniam
ergo
multa
sunt
abscondita
in
cordibus
hominum,
qui
volet
efficaciter
docere,
necesse
est
ut
teneat,
excutiendos
esse
intimos
cordium
recessus.
Ideo
propheta
audivit
a
Deo,
populum,
cui
praefectus
erat,
fallacem
esse,
et
refertum
dolis
ac
fraudibus.
Tu
ergo
habitas
in
medio
populi
dolosi:
quasi
diceret,
Tibi
negotium
est
cum
hominibus
perversis,
et
qui
non
tantum
scelera
sua
aperte
produnt,
sed
qui
etiam
fallunt,
ubi
simulant
aliquid
resipiscentiae,
vel
profitentur
se
fore
Deo
morigeros.
Ergo
ne
blanditiis
istis
animum
tuum
debilitent,
vel
deliniant,
statue
tibi
esse
certandum
cum
illorum
fraudibus.
Haec
est
una
ratio.
Altera
autem:
quia
sicuti
necesse
est
servos
Dei
cognoscere
eorum
fraudes
quos
iubentur
coarguere,
ita
opus
est
magnitudine,
et
constantia,
ne
scilicet
terreat
ipsos
hypocrisis.
Nam
posset
hoc
venire
in
mentem
servis
Dei.
Quid
faciam?
mihi
enim
occultae
sunt
hominum
mentes:
iam
doctrina
debet
penetrare
in
omnes
affectus:
ego
autem
non
divino
quid
in
unoquoque
lateat.
Possent
igitur
ita
animis
debilitari
pii
doctores
et
frangi,
vel
prorsus
concidere,
nisi
Deus
ipsos
fulciret.
Hac
igitur
de
causa
audivit
Ieremias
sibi
versandum
esse
cum
populo
doloso
et
fallaci.
Postea
addit,
in
dolo
renuunt
cognoscere
me.
Prius
conquestus
fuerat
Deus
se
non
cognosci
a
populo:
nunc
autem
crimen
illud
exaggerat,
quod
scilicet
astute
subterfugiant
omnem
lucem:
quasi
diceret
eos
non
posse
obtendere
errorem,
aut
levitatem
aliquam.
Dolo
enim
renuunt
me
cognoscere,
inquit
Deus,
hoc
est,
quia
prorsus
sibi
placent
in
fallaciis,
ideo
exstinguunt,
quantum
in
se
est,
lucem
data
opera,
vel
consulto.
Per
dolum
igitur
intelligit
illam
obstinatam
vafritiem,
qua
fiebat
ut
populus
abiiceret
omnem
doctrinam.
Postea
sequitur,
7.
Propterea
sic
dicit
Iehovah
exercituum.
Ecce
ego
examinabo
eos
(vel,
conflabo:
ad
verbum,
examinans,
vel
confians),
et
probabo
eos:
nam
quomodo
agerem
cum
filia
(ad
verbum
a
facie
filiae)
populi
mei?
|