37:32
runt
nuntient,
et
apponemus
cor
nostrum:
et
sciemus
novissima
eorum
:
et
quae
ventura
sunt
praedicatel)
nobis.
23.
Nuntiate
quae
futura
sunt
in
posterum,
ut
sciamus
vos
deos
esse:
quin
benefacite
aut
malefacite,
ut
enarremus,
et
videamus2)
pariter.
24.
Ecce
vos
estis
ex
nihilo:
et
factura
vestra
ex
nihilo:
abominationem
elegit
in
vobis
(homo).
25.
Excitavi
ab
aquilone,
et
venit:
ab
oriente
solis
vocabit
in
nomine
meo:
et
veniet
ad
principes,
quasi
ad
lutum,
et
tanquam
figulus
calcabit
lutum.
26.
Quis
nuntiarit
ab
initio,
ut
cognoscamus?
iam
ante,
et
dicemus,
iustus.
Utique
non
est
annuntians:
utique
non
audire
faciens:
utique
non
audiens
verba
vestra.
27.
Primus
Sioni,
ecce
:
ecce
ipsi
:
et
Ierosolymae
nuntium
dabo.
28.
Aspexi3),
nec
ullus
erat:
de
istis
inquisivi,
et
nullus
erat
consiliarius:
interrogavi
eos,
nec
responderunt
verbum.
29.
Ecce,
omnes
vanitas:
et
defectus
opera
eorum,
ventus
et
chaos
simulacra
eorum.
IN
CAPUT
XLI.
1.
(Tacete
mihi
insulae)
Tametsi
videtur
nova
esse
prophetae
concio,
tamen
idem
argumentum
persequitur.
Nam
quo
pudorem
incutiat
Iudaeis,
dicit
si
apud
incredulos
et
caecos
agenda
sit
causa,
se
quoque
fore
victorem.
Unde
coarguitur
non
modo
tarditas,
sed
stupor
eius
populi,
cui
Deus
per
legem
suam
propius
innotuerat.
Interea
mirum
non
est,
populum
multis
terroribus
implicitum
sic
trepidasse,
ut
firmam
consolationem
vix
admitteret:
quia
nos
ipsi
plus
satis
experimur
quantum
res
adversae
nos
conturbent:
quia
in
hac
naturae
nostrae
pravitate
et
corruptela
utroque
morbo
quisque
laborat,
ut
prosperis
rebus
se
intemperanter
efferens
fraenum
modestiae
et
moderationis
excutiat:
in
adversis
vero
tumultuetur,
vel
iaceat
exanimis,
aegre
quidem
vel
minimum
bonitatis
Dei
gustum
concipiat.
Mirum
ergo
videri
non
debet
quod
propheta
sit
adeo
copiosus
in
hoc
argumento,
et
pluribus
ipsum
persequatur.
Insulas
vocat
transmarinas
regiones.
Quod
enim
Iudaei
nulla
cum
iis
exercerent
commercia,
ideo
quidquid
trans
mare
erat
insulas
vocabant.
Non
solum
igitur
vicinos
populos,
sed
etiam
remotiores
compellat,
et
sibi
silentium
fieri
postulat.
Quale
vero
est
huiusmodi
silentium?
Iudicii
speciem
describit
Isaias,
quod
Dominus
cum
omnibus
gentibus
subire
non
recusat.
Tantum
postulat
ut
in
causa
sua
audiatur:
nec
quidquam
confuse
aut
tumultuose
agatur:
quo
nihil
magis
contrarium
iudicio
esse
potest.
Quamobrem
vuit
silentium
indici
gentibus:
quo
praestito,
aperte
causam
suam
declarat.
Ordo
enim
iudicii
postulat,
ut
seorsim
quisque
loquatur.
Nam
si
omnes
con-
*)
Vel,
utique.
2)
Vel,
vindex.
*)
1551:
docete
nos.
2)
Vel,
miremur.
3)
1551:
vidi.
|