55:319  319  EPIST.  IOHANNIS  320  cupiditas  dominatur,  et  hominem  ita  implicitum  tenet  ut  non  cogitet  de  coelesti  vita,  illic  est  beluinus  stupor.  Si  quis  diligit  mundum.  Argumento  a  contrariis  probat  quam  necesse  sit  mundi  amorem  abiicere,  si  velimus  placere  Deo.  Idque  postea  confirmat  argumento  a  repugnantibus  :  quia  quae  propria  sunt  mundi,  cum  Deo  prorsus  dissideant.  Tenendum  est  quod  iam  dixi,  hic  notari  profanum  vitae  institutum  ,  quod  nihil  habet  cum  regno  Dei  commune  :  ubi  sic  degenerant  homines,  ut  praesenti  vita  contenti,  nihilo  plus  de  immortali  vita  cogitent  quam  brutae  pecudes.  Ergo  quisquis  ita  se  terrenis  cupiditatibus  mancipat,  non  potest  Dei  esse.  16.  Nempe  concupiscentia  carnis.  Vetus  interpres  aliter:  nam  ex  una  sententia  duas  facit.  Melius  Graeci,  qui  uno  contextu  legunt,  Non  esse  ex  Deo  quidquid  est  mundi:  et  tres  concupiscentiae  species  interserunt,  oratione  non  abrupta.  Nam  explicationis  vice  interposuit  Iohannes  haec  quasi  tria  exempla,  ut  summatim  ostenderet  qualia  sunt  studia  et  quales  eorum  meditationes  qui  mundo  vivunt.  Porro  an  plena  sit  et  integra  partitio,  non  magnopere  refert.  Quamquam  non  reperies  hominem  mundanum,  in  quo  non  regnent  istae*  cupiditates,  vel  saltem  una  earum.  Restat  ut  videamus  quid  per  unamquamque  intelligat.  Primum  membrum  generaliter  de  vitiosis  omnibus  concupiscentiis  exponi  solet:  quia  caro  totam  hominis  corruptam  naturam  significat.  Ego  tametsi  nolim  contendere,  dissimulare  tamen  nolo,  diversum  sensum  mihi  probari.  Quum  vetat  Paulus  Bo.  13,  14,  carnis  curam  haberi  ad  concupiscentias,  mihi  videtur  optimus  esse  huius  loci  interpres.  Quid  est  illic  caro  :  Nempe  corpus  et  eius  accessiones.  Quid  ergo  est  carnis  cupiditas,  nisi  quum  homines  terreni  molliter  et  delicate  vivere  appetentes,  suis  tantum  commodis  intenti  sunt:  Nota  est  ex  Cicerone  et  aliis  trimembris  Epicuri  partitio,  qua  inter  cupiditates  discernit:  quum  alias  facit  naturales  et  necessarias:  alias  naturales,  non  tamen  necessarias:  alias  nec  naturales,  nec  necessarias.  Verum  Iohannes,  cui  nota  erat  cordis  humani  atavia,  secure  damnat  cupiditatem  carnis,  quia  semper  intemperanter  diffluat,  nec  mediocritatem  servet.  Postea  gradatim  conscendit  ad  crassiora  vitia.  Cupiditas  oculorum  (meo  iudicio)  tam  libidinosos  adspectus  comprehendit,  quam  vanitatem  quae  in  pompis  et  inani  splendore  vagatur.  Sequitur  postremo  loco  fastus  aut  superbia,  cui  coniuncta  est  ambitio,  iactantia,  aliorum  contemptus,  caecus  amor  sui,  praeceps  confidentia.  Summa  est,  simul  ac  mundus  se  offert,  appetitus  nostros,  ut  cor  nostrum  perversum  est,  quasi  effraenes  beluaa,  illuc  rapi:  ita  dominari  varias  concupiscentias,  quae  omnes  Deo  sunt  adversae.  Pro  vita,  graece  est  pioc,  hoc  est  vivendi  genus  et  ratio.