55:317
317
CAPUT
IL
318
cesserint
discendi
aetatem:
pueri,
quasi
nondum
maturuerint,
recusant
audire:
mediae
aetatis
homines,
quoniam
aliis
studiis
occupantur,
non
adiiciunt
huc
animum.
Ergo
ne
qui
se
eximant,
evangelium
ad
singulorum
usus
accommodat.
Designat
autem
tres
aetates:
quae
magis
recepta
est
humanae
vitae
partitio.
Unde
et
celebris
ille
Lacedaemoniorum
chorus
tres
ordines
habebat,
quorum
primus
canebat:
Quod
estis,
erimus:
postremus
Quod
estis,
fuimus:
medius
vero:
Sumus
quod
alteri
fuerunt,
et
alteri
futuri
sunt.
In
hos
tres
gradus
Iohannes
humanae
vitae
curriculum
distribuit:
ac
incipit
quidem
a
senibus,
et
illis
congruere
dicit
evangelium,
quia
inde
aeternum
Dei
filium
discant.
Nota
est
senum
morositas:
praesertim
vero
quia
annorum
multitudine
metiuntur
sapientiam,
redduntur
indociles.
Praeterea
hoc
vitii
merito
in
illis
notavit
Horatius
in
Arte
poetica1),
quod
tempus
pueritiae
suae
laudantes,
respuunt
quidquid
fit
aut
dicitur.
Huic
vitio
prudenter
medetur
Iohannes,
quum
in
evangelio
non
antiquam
modo
scientiam
contineri
admonet,
sed
quae
nos
deducit
usque
ad
ipsam
Dei
aeternitatem.
Unde
sequitur,
nihil
hic
esse
quod
fastidiant.
Quod
dicit
Christum
fuisse
ab
initio,
tam
ad
divinam
eius
praesentiam,
in
qua
coaeternus
est
patri,
quam
ad
virtutem
refero,
de
qua
apostolus
loquitur
ad
Hebraeos
(13,
8),
quum
dicit
fuisse
heri,
sicuti
est
hodie,
ac
si
diceret:
Si
placet
vetustas,
habetis
Christum,
qui
est
omni
vetustate
superior:
quare
ne
pudeat
eius
esse
discipulos
qui
in
se
omnia
saecula
comprehendit.
Interea
notandum
quaenam
sit
vere
antiqua
religio,
nempe
quae
in
Christo
fundata
est.
Nam
alioqui
parum
valebit
quantumvis
longa
annorum
series,
si
originem
ab
errore
ducat.
Scribo
vobis,
adolescentes.
Tametsi
diminutivo
utitur,
veaviaxot:
non
tamen
dubium
est
quin
sermonem
ad
omnes
dirigat
qui
sunt
in
aetatis
flore
et
statu.
Scimus
porro
aetatem
illam
sic
addictam
esse
inanibus
mundi
curis,
ut
de
regno
Dei
parum
cogitet.
Nam
ingenii
vigor
et
corporis
robur
illos
quodammodo
inebriant.
Proinde
apostolus
eos
admonet
ubi
situm
sit
verum
robur:
ne
amplius
pro
more
suo
in
carne
exsultent.
Tos,
inquit,
fortes
estis,
quia
v
i
c
i
s
t
i
s
Satanam.
Copula
enim
causalem
particulam
valet.
Et
sane
ea
est
fortitudo
quam
appetere
decet:
nempe
spiritualis.
Et
simul
non
aliunde
haberi
indicat
quam
a
Christo,
bona
enim,
quae
ex
evangelio
percipimus,
commemorat.
Vicisse
dicit
qui
adhuc
sunt
in
actu
ipso
bellandi:
sed
nostra
conditio
longe
alia
est
quam
eorum,
qui
sub
hominum
vexillis
militant.
Mars
enim
illis
dubius,
et
eventus
belli
anceps:
nos,
priusquam
congrediamur
cum
hoste,
iam
sumus
victores:
quia
*)
Vide
an
respiciat
v.
173
ss.
|