9:316  poenitendus  est  numerus,  tenuiter  victitando,  aegre,  sed  tamen  cum  summa  patientia  et  mansuetudine  vitam  sustentant:  vel  lautitiis  valere  iussis  frugalitatem  libenter  et  placide  colunt.  Omnes  se  ipsos  et  mundum  abnegando,  ad  spem  beatae  immortalitatis  aspirant.  Sed  quia  mihi  gloriari  non  expedit,  pro  me  respondeant  quae  Dominus  gratiae  suae  documenta  exserit  ad  eam  doctrinam  asserendam,  quae  foetidis  tuis  maledictis  frustra  laceratur.  Ex  te  vero  scire  velim,  quo  tempore  favebas  [pag.  116]  huic  doctrinae,  qualis  fueris.  Negas  tibi  satis  fuisse  perspectam,  quod  te  constrictum  teneret  mea  autoritas,  ut  nefas  esse  duceres  quidquam  contra  iudicare.  Nimis  certe  bardum  fuisse  te  oportet,  qui  per  annos  complures  assequi  non  potueris  quod  et  domi  meae  familiariter  te  docui,  et  tam  saepe  te  audiente  exposui  in  publico  conventu.  Atqui  multi  idonei  sunt  testes,  quamvis  ingenii  tui  pravitatem  multis  modis  corrigere  et  sanare  frustra  conatus  sim,  quantisper  tamen  te  mihi  coniunctum  esse  professus  es,  fraeno  quodam  fuisse  retentum:  ut  merito  haec  alienationis  causa  tibi  fuisse  videri  possit,  ut  effraeni  licentia  ad  hanc  in  qua  exsultas  impietatem  prorumperes.  Dicis  te  attendere  non  quis  dicat,  sed  quid  dicatur.  Utinam  tibi  hoc  pridem  fuisset  persuasum,  ingenue  proficere  ex  aliorum  laboribus,  ut  te  ad  docilitatem  assuefaceres.  Nunc  quia  audacia  tantum  et  garrulitate  polles,  ex  [pag.  117]  aliorum  contemptu  gratiam  tibi  concilias.  Equidem  nihil  mihi  arrogo,  sed  ita  de  ecclesia  meritus  esse  videor,  ut  si  mihi  inter  fideles  Dei  servos  locus  detur,  non  debeat  in  odium  trahi  mea  autoritas.  Si  paucos  homines  indoctos  ex  meo  nutu  pendere,  vel  fama  moveri  diceres,  colore  aliquo  tegeres  tuam  calumniam:  nunc  dum  mihi  vitio  vertis,  quod  hominibus  illiteratis  non  placeat  mea  doctrina,  quis  tibi  credet  homines  doctos  et  ingeniosos  tantum  ex  libris  meis  sapere?  imo  sola  autoritate  attonitos  teneri,  ne  quid  iudicent?  Itaque  nihil  te  autore  probabimus,  nisi  quod  vulgo  hominum  plausibile  erit.  Haec  scilicet  ratio  est  cur  omnes  a  liberalibus  doctrinis  absterreas:  et  inter  tuos  iactes  inane  frivolumque  esse  studium,  quod  vel  philosophiae,  vel  dialecticae,  aliisque  artibus,  vel  etiam  theologiae  impenditur,  quo  plures  tibi  acquiras  discipulos.  Excipis  tales  fuisse  qui  Christum  sectabantur,  [pag.  118]  Quasi  vero  literis  contraria  sit  christiana  fides.  Hic  attendant  lectores  quid  inter  me  et  te  intersit.  Ego  sapientissimos  quosque,  donec  stultescant,  et  proprio  sensu  valere  iusso,  mansueta  simplicitate  se  addicant  in  Christi  obsequium,  proprio  fastu  excaecari  dico,  ne  quid  coelestis  doctrinae  unquam  degustent:  quia  insipida  est  in  Dei  mysteriis  tota  hominum  ratio,  et  obtusum  acumen.  Itaque  caput  verae  sapientiae  humilitatem  esse  dico,  quae  nos  omni  carnis  intelli-