52:316
conqueritur
doctorum
ignavia,
vel
potius
superbia,
dum
soli
volunt
eminere.
Nunc
ut
ad
Paulum
redeam,
victum
praecipue
suppeditari
iubet
pastoribus
qui
docendo
sunt
occupati.
Ea
enim
est
mundi
ingratitudo,
ut
de
fovendis
verbi
ministris
non
multum
sit
sollicitus.
Et
Satan
hac
arte
tentat
doctrina
privare
ecclesiam,
dum
inopiae
et
famis
metu
plurimos
absterret
ne
id
oneris
suscipiant.
18.
Non
obligabis
os,
ete.
Praeceptum
est
politicum,
quod
nobis
in
genere
aequitatem
commendat:
sicuti
in
priorem
ad
Corinthios
epistolam
diximus.
Nam
si
prohibet
ne
inhumani
simus
brutis
animalibus,
quanto
plus
humanitatis
exigit
erga
ipsos
homines?
Ergo
perinde
valet
haec
sententia,
ac
si
generaliter
diceretur,
non
esse
labore
alieno
abutendum.
Triturandi
mos
hodie
multis
Galliae
partibus
est
ignotus,
ubi
flagellis
triticum
excutiunt:
soli
Provinciales
norunt
quid
sit
triturare.
Sed
hoc
nihil
ad
sensum:
quia
tantundem
de
aratione
dici
potest.
Quod
subiicit
continuo
post,
op
e
r
a
-
r
i
um
dignum
esse
mercede
sua,
non
citat
quasi
scripturae
testimonium:
sed
quasi
dictum
proverbiale,
quod
omnibus
dictat
communis
sensus.
Quemadmodum
et
Christus
quum
idem
dicebat
apostolis,
nihil
aliud
quam
sententiam
proferebat
omnium
consensu
approbatam.
Ergo
crudeles
sunt
et
omnis
aequitatis
immemores,
qui
iumenta,
nedum
homines,
esurire
sinunt,
quorum
sudorem
exsugunt
in
suum
commodum.
Quanto
autem
minus
ferenda
eorum
ingratitudo
qui
victum
pastoribus
suis
negant,
quibus
nullam
satis
dignam
mercedem
possunt
rependere?
19.
Adversus
presbyterum.
Postquam
stipendia
iussit
erogari
pastoribus,
Timotheum
etiam
admonet,
ne
sinat
eos
infamari
calumniis,
nec
ulla
criminatione
gravari,
nisi
quae
nitatur
legitimo
testimonio.
Sed
posset
hoc
videri
absurdum,
quod
legem,
quae
omnium
est
communis,
presbyteris
quasi
peculiarem
facit.
Hoc
iuris
in
causis
omnibus
Deus
praescribit:
ut
ex
ore
duorum
aut
trium
testium
definiantur.
Cur
ergo
hoc
quasi
singulari
privilegio
solos
presbyteros
munit
apostolus,
ut
a
falsis
delationibus
tuta
sit
eorum
innocentia?
Respondeo
hoc
esse
necessarium
remedium
adversus
hominum
malignitatem.
Nulli
enim
calumniis
et
obtrectationibus
magis
sunt
obnoxii
quam
pii
doctores.
Praeterquam
enim
quod
muneris
difficultas
facit
ut
interdum
vel
succumbant,
vel
titubent,
vel
claudicent,
vel
hallucinentur,
unde
multas
carpendi
ansas
arripiunt
improbi:
huc
etiam
accedit
quod,
quantumvis
exacte
fungantur
suis
partibus,
ut
ne
minimum
quidem
erratum
admittant,
nunquam
mille
reprehensiones
effugiunt.
Atque
hic
est
astus
Satanae,
alienare
hominum
animos
a
ministris,
ut
doctrina
paulatim
veniat
in
contemptum.
Ita
non
tantum
fit
iniuria
innocentibus,
quod
immerito
laeditur
|