29:315
315
HOMILIA
VIII.
316
bonis
vacui
ea
in
ipso
reperiamus,
quae
communicet
nobis:
quoniam
ipsi
visum
est
nos
ad
se
vocare,
ut
virtus
ipsius
in
nos
tanquam
a
capite
in
membra
defluat.
Ex
supradictis
igitur
satis
conspicuum
est,
in
verbis
illis
Annae,
Iehovam
fines
terrae
iudicaturum,
prophetiam
contineri.
Nam
qua
ratione
Deus
in
suam
potestatem
terram
reduxit,
nisi
in
persona
Domini
nostri
Iesu
Christi?
sicuti
loquuntur
Isaias
2
cap.
et
Micheas
4.
Deum
in
adventu
filii
sui
revocaturum
et
reducturum
ad
se
qui
ex
Iuda
dispersi
fuerint,
et
ex
cunctis
terrae
nationibus,
ac
fore
ut
quisque
proximum
manu
apprehensum
his
vocibus
cohortetur:
Eamus
in
Israelem
ut
ab
ipso
Deo
doceamur.
Denique
sic
terram
iudicaturus
Dominus
dicitur,
ut
hostes
suos
conterat,
ac
oris
sui
sceptro
confundat.
Tum
vero
maxime
Deus
populos
reduxit
et
suos
Satanae
tyrannidi
eripuit,
qua
premebantur,
quum
Christus
assumta
carne
nostra
in
mundum
venit.
Neque
vero
diffiteor
quin
sua
providentia
prius
cuncta
regeret
atque
administraret,
ita
testante
Daniele,
cuncta
esse
in
manu
ipsius:
verum
tamen
haec
de
qua
loquimur
dominatio
erat
hominibus
incognita.
Quo
vero
tempore
Dominus
noster
Iesus
Christus
venit
in
mundum
in
nomine
et
virtute
sui
patris
dominaturus,
tunc
prophetarum
vaticinia
sunt
impleta,
ac
nominatim
quod
ait
Isaias,
insulas,
maria
et
terras
gaudio
exsultaturas
:
quod
Deus
tum
sit
iudicaturus,
id
est,
orbem
universum
gubernaturus.
En
qualis
Annae
spes,
non
modo
in
Christum
Dominum
nostrum
venturum
sperans,
sed
etiam
eum
agnoscens
non
amplius
gente
iudaica,
ut
legis
tempore,
concludendum,
sed,
longe
lateque
in
orbe
universo
regnaturum
:
atque
adeo
tunc
miseros
ethnicos
ab
ipso
prorsus
alienos
atque
reiectaneos,
populo
ipsius
annectendos
et
in
eandem
haereditatem
admittendos,
diruta
nimirum
maceria
populum
utrumque
separante.
Nec
enim
poterat
aliter
ista
coniunctio
fieri.
Quare
vos
oro
mecum
ingens
Dei
beneficium
agnoscite,
quum
evangelii
praedicationem
ad
nos
usque
penetrare,
ac
proinde
rex
noster
esse
vult,
quo
beneficio
nullum
maius
accidere
potest.
Contra
si
evangelii
praedicatione
destituamur,
quid
aliud
superest
quam
ut
illius
tyrannidi,
qui
mundi
princeps
est,
nempe
diabolo
subiiciamur?
Vah,
quae
et
quam
horrenda
conditio!
Quis
non
merito
lugeat
ac
deploret
eiusmodi
hominum
statum,
si
Deo
per
verbum
suum
in
nobis
non
regnante,
diaboli
tyrannidi
parere
cogimur?
At
vero
contra
quantum
est,
quantique
faciendum
beneficium,
quantus,
inquam,
thesaurus,
evangelii
praedicatio,
qua
Deus
se
regem
nostrum
profitetur,
nosque
in
populum
suum
adsciscit,
quem
sine
fine
rogat,
foveat
et
tueatur?
Quamobrem
danda
nobis
opera
ne
adversus
ipsius
verbum
recalcitremus,
et
ingrati
tantum
beneficium
|