7:314  patre  ante  saecula  genitum,  verus  Deus,  unius  cum  patre  essentiae,  potentiae,  maiestatis  adeoque  ipse  Iehovah,  qui  a  se  ipso  semper  habuit  ut  esset,  et  aliis  subsistendi  virtutem  inspiravit.  Si  quidem  ipse  de  se  testatus  est,  gloriam,  qua  in  carne  illustratus  est,  se  ab  initio  apud  patrem  possedisse,  antequam  mundi  fundamenta  iacerentur:  quod  ipsum  et  Paulus  docet,  dum  in  forma  Dei  fuisse  scribit,  per  formae  vocabulum  maiestatem  intelligens.  Potentiam  vero  suam  ipse  asserit  his  verbis:  Ego  et  pater  operamur  hactenus.  Scripturae  etiam  passim,  quum  docent  per  eum  creatum  esse  orbem,  in  ipso  vitam  fuisse,  et  eiusmodi  plurima.  Neque  operae  pretium  est  hic  pluribus  immorari.  Nam  si  Deus  est,  omnia  in  se  [pag  44]  continet  quae  Dei  sunt.  Proinde  stolidissime  ineptiebant  Ariani,  qui  quum  Deum  faterentur,  Dei  substantiam  illi  adimebant.  Verbi  quoque  appellatione  non  intelligimus  fluxam  et  evanidam  vocem,  quae  in  aerem  emittatur:  cuiusmodi  et  oracula  patribus  edita  et  prophetiae  fuerunt,  sed  perpetuam  sapientiam  apud  Deum  residentem,  unde  et  oracula  et  prophetiae  omnes  prodierunt.  Non  enim  minus  spiritu  Christi  loquuti  sunt  veteres  prophetae  quam  apostoli,  et  quicunque  Dei  veritatem  hominibus  administrarunt.  Itaque  scripturae,  tametsi  proprietates  illas  distincte  nobis  considerandas  proponunt,  dum  Christo  interdum  quod  solius  est  Dei,  interdum  quod  hominis  est  tribuunt,  earum  tamen  coniunctionem,  quae  in  Christo  subest,  tanta  religione  exprimunt,  ut  eas  quandoque  inter  se  communicent.  Ut,  quum  sanguine  Dei  acquisitam  ecclesiam,  et  filium  hominis  in  coelo  fuisse  dicunt,  quo  tempore  in  terris  adhuc  agebat:  qui  tropus  veteribus  ἰδιωμάτων  κοινωνία  l)  dictus  est.  Sed  omnium  clarissime  veram  Christi  substantiam  enarrant  illi  loci  qui  utramque  simul  naturam  complectuntur,  quales  in  evangelio  Ioannis  exstant  quam  plurimi.  Christum  ergo  verum  Deum  et  verum  hominem,  Dei  filium  esse  asserimus,  etiam  secundum  humanitatem,  etsi  non  ratione  humanitatis.  Istud  enim  et  scripturae  testimoniis  diserte  consignatum  [pag.  45]  et  veteris  ecclesiae  consensu  receptum  est.  Eos  omnes  qui  divinae  in  Christo  maiestatis  veritatem  aut  evertere,  aut  imminuere,  aut  obscurare  conati  sunt,  ut  sacrilegos  detestamur.  Marcionitas  qui  spectrum  illi  pro  corpore  affingebant,  Manichaeos  item,  qui  coelesti  carne  praeditum  somniabant,  procul  reiicimus.  Nec  Apollinari  assentimur,  qui  dimidiam  humanitatis  partem  illi  detrahebat.  Nestorii  denique  errorem  damnamus  qui  ab  humanitate  divinitatem  distrahens  duplicem  Christum  comminiscebatur.  1)  In  editione  vetere  legitur  latinis  Utens  maiuscuhs  scnptum.