8:313
313
PRAEDESTINATIONE.
314
pergas,
cur
ita
voluerit,
maius
aliquid
quaeris
et
sublimius
Dei
voluntate:
quod
inveniri
non
potest.
Compescat
igitur
se
humana
temeritas,
et
quod
non
est,
ne
quaerat:
ne
forte,
quod
est,
non
inveniat.
Vere
hoc
Augustinus,
cui
subscripsi.
Sed
ab
his
verbis
nihil
dissentaneum
continet
superior
illa
sententia:
Quod
Dei
voluntas
optima
sit
et
aequissima
omnium
quae
statuit
moderatio.
Eiusdem
est
farinae
alia
obiectio:
Reprobos
ab
electis
nego
discerni
ullo
meriti
proprii
respectu:
quia
Dei
gratia
adoptione
dignos
faciat,
non
inveniat:
ut
saepe
loquitur
Augustinus.
Alibi
nego
iniuriam
fieri
reprobis,
quia
digni
sunt
qui
pereant.
Hic1)
se
expansis
alis
tumultuose
iactat
Pighius,
quod
neque
me
ipsum
intelligam,
neque
meminerim
quid
a
me
prius
dictum
esset.
Mihi
vero
in
defensione
multum
verborum
facere
adeo
operae
pretium
non
videtur,
ut
paucis
quoque
attingere
pigeat
Ut
alios
Deus
aliis
praeferat,
ut
aliis
praeteritis
alios
eligat,
non
ex
hominum
dignitate,
vel
indignitate,
pendet
discrimen.
Ergo
falsum
est,
dignos
aeterno
interitu
reprobos
esse.
[pag.
114]
Ac
si
priore
membro
non
fieret
hominum
comparatio
inter
se,
et
dignitas
non
referretur
ad
vitae
praemium:
in
secundo
autem
membro
non
aequalis
omnium
conditio
statueretur.
Adde,
quod
Augustinus,
quum
alicubi
scripsisset,
nemini
unquam
digno
salutem
defuisse:
in
suis
Retractationibus
2)
ita
temperat,
ut
opera
excludens,
vocationi
Dei
gratuitae
dignitatem
ferat
acceptam.
Sed
instat
adhuc
Pighius,
dignos
fieri
interitu,
non
inveniri,
si
quidem
verum
est
quod
doceo,
aeterno
Dei
placito,
cuius
ratio
non
apparet,
destinatos
ad
mortem
esse
qui
pereunt.
Respondeo,
tria
hic
esse
consideranda:
primo
aeternam
Dei
pracdesfinationem,
qua
de
toto
genere
humano,
et
de
singulis
hominibus
quid
futurum
esset
statuit,
antequam
cecidisset
Adam,
fixam
et
decretam
fuisse
:
deinde,
*
Adam
ipsum,
pro
defectionis
suae
merito,
esse
morti
addictum:
postremo,
in
eius
iam
perditi
et
desperati
persona
sic
damnatam
esse
totam
progeniem,
ut
Deus,
quos
inde
gratuito
eligit,
adoptionis
honore
dignetur.
Horum
nihil
vel
somniavi,
vel
fabricavi.
Neque
hoc
agitur
in
praesentia,
ut
singulis
probandis
insistam:
quod
supra
fecisse
mihi
videor.
Tantum
diluenda
est
Pighii
calumnia,
qui
de
me
tanquam
decies
victo
superbe
triumphat,
quasi
haec
nullo
modo
conciliari
inter
se
queant.3)
Quum
de
praedestinatione
sermo
habetur,
inde
1)
Hic
se
expansis
.
.
.
.
pigeat.
Pro
his
omnihus
Gallus
simpliciter:
Pighius
trouve
en
cela
une
fort
grande
repugnance.
Mais
la
solution
est
assez
facile.
2)
Lib.
2
cap.
31.
3)
Tantum
diluenda
.
.
.
.
queant.
Gallus:
Mais
il
suffit
pour
ceste
heure
de
monstrer
qu'il
n'y
a
nulle
contrariete
en
toute
ma
doctrine.
|