49:313
313
CAPUT
L
314
vero
unumquemque,
ex
quo
illuminatus
est
Dei
spiritu
in
Christi
cognitionem,
certo
inde
colligere
debere,
se
adoptatum
esse
a
Domino
in
haereditatem
aeternae
vitae.
Nam
efficax
vocatio
fidelibus
testimonium
divinae
adoptionis
esse
debet:
interea
tamen
cum
timore
et
sollicitudine
ambulandum
omnibus.
De
qua
re
aliquid
rursus
capite
decimo
attingam.
In
communionem.
Huius
loco
vertit
Erasmus
in
consortium:
vetus
interpres,
societatem.
Ego
autem
communionem
ponere
malui,
quia
vim
graecae
vocis
xotvcoviac
melius
exprimebat.
Nam
hic
finis
est
evangelii,
ut
Christus
noster
fiat,
ac
nos
in
eius
corpus
inseramur.
Ubi
autem
illum
nobis
possidendum
donat
pater,
se
quoque
ipsum
nobis
in
eo
communicat:
hinc
vero
manat
bonorum
omnium
participatio.
Hoc
est
ergo
Pauli
argumentum:
quum
evangelio,
quod
fide
recepistis,
adsciti
sitis
in
Christi
communionem:
non
est
cur
timeatis
vobis
a
mortis
periculo,
facti
eius
participes,
qui
victor
mortis
emersit.
Summa,
Christianus,
quum
se
intuetur,
nonnisi
trepidandi
materiam
habet,
vel
potius
desperandi:
sed
quia
vocatus
est
in
Christi
communionem,
non
aliter
de
se
cogitare
debet,
ubi
de
fiducia
salutis
agitur,
quam
de
membro
Christi:
ut
omnia
Christi
bona
sua
faciat.
Ita
indubiam
spem
finalis
(ut
loquuntur)
perseverantiae
concipiet,
si
eius
membrum
se
esse
reputet,
qui
est
extra
cadendi
periculum.
10.
Obsecro
autem
vos
fratres
per
nomen
Domini
nostri
Iesu
Christi,
ut
idem
loquamini
omnes,
et
non
sint
inter
vos
dissidia:
sed
apte
cohaereatis
in
una
mente
et
in
una
sententia,
ll.
Significatum
enim
mihi
de
votis
fuit,
fratres
mei,
ab
iis
qui
sunt
Chloes,
quod
contentiones
sint
inter
vos.
12.
Dico
autem
illud,
quod
unusquisque
vestrum
dicat,
ego
quidem
sum
Pauli,
ego
autem
Apollo,
ego
autem
Cephae,
ego
autem
Christi.
13.
Divisusne
est
Christus?
numquid
pro
vobis
crucifixus
est
Paulus?
aut
vos
in
nomen
Pauli
baptizati
estis?
10.
Obsecro
autem
vos
fratres.
Hactenus
molliter
tractavit
Corinthios,
quia
plus
nimis
delicatos
esse
noverat.
Nunc
postquam
eorum
animos
ad
correctionem
praeparavit,
bonum
peritumque
medicum
agens,
qui
demulcet
vulnus
quum
acre
medicamen
adhibendum
est,
severius
eos
tractare
incipit.
Quamquam
hic
quoque
multa
utitur
moderatione,
ut
adhuc
videbimus.
Summa
autem
est:
spero
equidem
Dominum
tot.
in
vos
dona
non
frustra
contulisse,
quin
vos
ad
salutem
perducere
velit:
sed
vos
quoque
debetis
dare
operam
ne
vestris
vitiis
tam
praestantes
gratiae
inquinentur.
Ergo
videte
ut
inter
vos
consentiatis:
ego
autem
consensum
inter
vos
non
frustra
requiro:
mihi
enim
nuntiatum
est,
vos
usque
ad
hostilem
modum
dissidere,
fervere
inter
vos
factiones
et
studia
quae
veram
fidei
uni-
Calvini
opera.
Vol.
XLIX.
|