55:312
critae
fidei
titulo
frustra
superbiunt,
tales
mendacii
damnat
apostolus.
Nam
quod
dicit,
supervacuum
foret,
nisi
per
multorum
ora
volitaret
falsa
et
inanis
christianismi
professio.
5.
Qui
vero
servat
Nunc
definit
quaenam
vera
sit
legis
Dei
observatio:
nempe
Deum
amare.
Locus
hic
perperam
(meo
iudicio)
ab
iis
exponitur,
qui
intelligunt,
vere
Deo
placere
qui
sermonem
eius
servant.
Potius
sic
resolve,
Diligere
sincera
cordis
affectu
Deum,
est
mandata
eius
servare.
Breviter
enim
(ut
iam
admonui)
indicare
voluit
quid
a
nobis
Deus
exigat:
et
in
quo
posita
sit
fidelium
sanctitas.
Idem
Moses
quoque
dicebat,
quum
legis
summam
colligeret:
Nunc
Israel,
quid
petit
abs
te
Dominu,
nisi
ut
timeas
ipsum,
et
diligas,
ambulesque
in
praeceptis
eius:
Deuteronom.
capite
10,
12.
Item
capite
30,
19:
Elige
vitam,
nempe
ut
diligas
Dominum
Deum
tuum,
servias
illi^
et
adhaereas,
ete.
Neque
enim
lex,
quae
spiritualis
est,
de
externis
tantum
operibus
praecipit:
sed
hoc
praecipue
nobis
commendat,
ut
Deum
ex
toto
corde
diligamus.
Quod
nulla
hic
fit
hominum
mentio,
pro
absurdo
haberi
non
debet:
continuo
enim
ex
Dei
amore
fluit
fraterna
caritas,
ut
postea
videbimus.
Quisquis
itaque
vitam
suam
Deo
probare
cupit,
ad
hunc
scopum
omnes
eius
partes
dirigat.
Si
quis
obiiciat,
neminem
unquam
fuisse
repertum
qui
Deum
ita
perfecte
diligeret:
respondeo,
sufficere
modo
quisque
pro
gratiae
sibi
datae
mensura,
ad
hanc
perfectionem
adspiret.
Interim
constat
definitio,
quod
perfectus
Dei
amor
sit
legitima
sermonis
eius
observatio.
In
ea
nos
progredi,
sicut
in
notitia
proficere
decet.
Cognoscimus
quod
in
ipso*
Redit
ad
illum
evangelii
fructum,
cuius
meminerat,
nempe
societatem
cum
Deo
et
filio
eius:
atque
ita
confirmat
superiorem
sententiam
a
consequentibus.
Nam
si
evangelii
finis
est
ut
Deo
communicemus:
communicatio
autem
nulla
esse
potest
absque
amore:
nemo
rite
in
fide
profecit
nisi
qui
Deo
ex
corde
adhaeret.
6.
Qui
dicit
se
in
eo
manere.
Quemadmodum
prius
lucem
Dei
nobis
in
exemplar
proposuit:
nunc
quoque
ad
Christum
nos
vocat,
ut
eius
simus
imitatores.
Quamquam
non
simpliciter
hortatur
ad
imitationem
Christi:
sed
ab
unitate,
quam
habemus
cum
eo,
arguit
nos
illi
esse
debere
similes.
Vitae,
inquit,
et
operum
similitudo
probabit
nos
in
Christo
manere.
Porro
iis
verbis
ad
proximum
membrum,
quod
mox
de
amandis
fratribus
subiiciet,
transitum
sibi
facit.
7.
Fratres,
non
mandatum
novum
scribo
vobis:
sed
mandatum
vetus,
quod
habuistis
ab
initio.
Mandatum
vetus
est
sermo
quem
audistis
ab
initio.
8.
Rursum
mandatum
novum
scribo
vobis:
quae
est
veritas
in
ipso
et
in
vobis:
quia
tenebrae
transeunt,
et
|