49:312
eos
suo
certiores
reddere
pergat,
simul
ut
ipsos
hortetur
suo
exemplo
ad
eandem
spem
capessendam.
Ac
si
diceret:
Etiam
si
adhuc
futurae
salutis
exspectatione
estis
suspensi,
certos
tamen
esse
oportet,
quod
nunquam
vos
deseret
Dominus,
sed
potius
augebit
ea,
quae
in
vobis
inchoavit:
ut
quum
dies
ille
venerit
quo
sistemur
omnes
ad
Christi
tribunal,
illic
reperiamini
inculpati.
Inculpatos.
Hunc
esse
finem
vocationis
nostrae
docet
ad
Ephesios
et
Colossenses,
ut
appareamus
puri
et
irreprehensibiles
coram
Christo.
Sed
notandum
est,
non
perfici
in
nobis
primo
die
hanc
tantam
munditiem:
quin
potius
bene
agitur
nobiscum
si
quotidie
proficiamus
in
poenitentia,
si
purgemur
a
peccatis,
quae
Deo
nos
obnoxios
reddunt,
donec
cum
corpore
mortis
exuamus
omnes
peccati
sordes.
De
die
Domini
dicemus
capite
4
9.
Fidelis
Deus.
Quum
scriptura
Deum
fidelem
vocat,
saepe
hoc
nomine
significat
constantiam
et
perpetuum
tenorem
esse
in
Deo,
ut
quod
coepit,
in
finem
usque
prosequatur:
sicut
alibi
dicit
idem
Paulus,
Dei
vocationem
esse
absque
poenitentia
(Rom.
l
l
,
29).
Itaque
(meo
iudicio)
huius
loci
sensus
est,
quod
Deus
stabilis
sit
in
suo
proposito.
Quum
ita
sit,
non
ergo
ludit
in
sua
vocatione,
sed
opus
suum
perpetuo
tuebitur.
Semper
ex
praeteritis
Dei
beneficiis
debemus
in
futurum
bene
sperare.
Sed
altius
respicit
Paulus
:
argumentatur
enim,
non
posse
abiici
Corinthios,
quia
semel
vocati
sint
a
Domino
in
Christi
communionem.
Ut
autem
sciamus
quid
valeat
hoc
argumentum,
primum
notemus,
suam
vocationem
unicuique
pro
electionis
testimonio
esse
debere.
Deinde
utcunque
alter
de
alterius
electione
non
ita
certo
iudicare
possit:
iudicio
tamen
caritatis
semper
statuendum
esse,
vocari
ad
salutem
quotquot
vocantur.
Intelligo
efficaciter
et
cum
fructu.
Paulus
autem
hunc
ad
eos
sermonem
dirigebat,
in
quibus
verbum
Domini
radices
egerat,
et
in
quibus
exstabat
aliquis
eius
fructus.
Si
quis
obiiciat,
multos,
qui
semel
verbum
receperunt,
postea
excidere:
respondeo,
solum
spiritum
unicuique
esse
fidum
ac
certum
testem
suae
electionis,
unde
perseverantia
dependet:
id
tamen
non
obstitisse
Paulo
quominus
iudicio
caritatis
persuasum
haberet,
firmam
et
inconcussam
fore
vocationem
Corinthiorum,
utpote
in
quibus
signa
videbat
paternae
Dei
benevolentiae.
Haec
porro
nequaquam
spectant
ad
gignendam
carnis
securitatem,
quam
ut
nobis
scriptura
excutiat,
saepe
nos
propriae
imbecillitatis
admonet:
sed
tantum
ad
stabiliendam
in
Domino
fiduciam.
Hoc
autem
operae
pretium
erat,
ne
deiicerent
animos
tot
delictorum
agnitione,
quae
postea
illis
ob
oculos
proponet.
Haec
summa
sit,
christiani
candoris
esse,
bene
sperare
de
omnibus
qui
rectam
salutis
viam
ingressi
adhuc
sunt
in
cursu:
utcunque
rursum
multis
adhuc
morbis
sint
circumdati:
nostrum
|