29:312
poenas
reportaturos.
Nos
vero
Deo,
si
in
aliquam
dignitatem
evexerit,
hanc
gloriam
tribuamus,
ut
illius
unius
virtute
subsistere
nos
agnoscamus,
ac
sine
illa
brevi
deiiciendos
et
in
nihilum
redigendos:
ideoque
modestiam
colamus,
minime
dubitantes
quin
vires
ipse
sufficiat,
modo
ad
eius
cultum
et
gloriam
omnia
nostra
referamus:
atque
ipse
nos,
mundus
licet
sus
deque
feratur,
sartos
tectos
tueatur.
Idcirco
sequentia
quoque
nobis
expendenda,
quibus
dicitur
Deus
inimicos
conditurus,
terraeque
fines
iudicaturus,
quibus
superiora
magis
confirmantur.
Nam
obiecisset
aliquis,
improbos
a
Deo
in
tantam
dignitatem
evectos,
non
ignorante
quid
illis
futurum
esset,
stare
autem
ipsos
et
in
eodem
statu
permanere.
Quare
ut
omnem
ipsorum
splendorem
et
gloriam
in
fumos
abituram,
ac
triumphos
perituros,
atque
pro
dignitate
et
honoribus
dedecus
et
ignominiam
reportaturos
sciamus,
Deus
hostes
suos
contrituru8
terraeque
fines
iudicaturus
praedicatur:
quibus
verbis
Deus
esse
Deus
asseritur,
et
impiorum
exitium
praedicitur.
Digna
sane
observatione
repetitio,
ut
Deum
mundi
iudicem
esse
sciamus
ad
impios
iudicandos.
Ac
si,
ut
supra
dictum
est,
non
repente
ad
iudicium
prosilit,
sed
lento
gradu
progreditur,
ita
explorari
et
exerceri
nostram
patientiam
teneamus,
ut
patienter
illum
exspectare
discamus.
Quotiescunque
igitur
Deum
appellari
iudicem
mundi
audimus,
memoria
recolamus,
ipsum
improbos
contriturum,
ac
desuper
maiestatis
suae
signa
daturum
ad
improbos
numinis
sui
contemptores
perdendos
et
fulmine
suo
feriendos.
Hinc
discamus
improborum
rebus
secundis
et
triumphis
non
invidere,
et
licet
omnia
ipsis
ex
animi
sententia
succedant,
tamen
iudiciorum
Dei
exitum
patienter
praestolemur.
Interea
vero
cavendum
nobis
summopere
ne
tremendam
horrendamque
Dei
manum
adversum
nos
provocemus:
cuius
vel
ipsa
tonitrua
ac
tempestates
signa
certissima
sunt.
Atque
enim
vicissim
cavendum
ne
illis
terreamur,
sed
divinae
maiestatis
esse
signa
sciamus,
ut
eius
praesentia
freti
uno
illo
nitamur,
atque
diabolum
omnesque
inimicos
despiciamus
atque
ultro
provocemus,
Vires
nobis
Deum
suffecturum
scientes,
quibus
omnes
ipsorum
conatus
superemus.
Deinceps
vero
Deus
dicitur
fines
terrae
iudicaturus,
et
fortitudinem
regi
suo
daturus,
et
cornu
uncti
sui
daturus.
Quae
si
pro
temporis
illius
ratione
considerentur,
scrupulum
aliquem
afferre
poterunt;
sed
ex
prophetae
sensu
simpliciter
exposita
nullam
in
se
difficultatem
habebunt.
Nam
etsi
peculiarem
sibi
tunc
populum
Deus
elegerat,
quem
imperio
suo
regeret,
non
tamen
omnem
reliqui
mundi
curam
abiecisse
putandus
est.
Itaque
haec
duo
inter
se
cohaerent,
Iehovam
fines
terrae
iudicaturum
et
regi
suo
fortitudinem
daturum,
atque
uncti
sui
cornu
exaltaturum.
Nullus
porro
tunc
in
Israele
|