9:311
311
KESPONSIO
ALTERA
312
(Ier.
48,
10).
Caedes
autem
intelligit
quas
a
scelere
non
absolves,
quando
ab
avaritia,
crudelitate
et
superbia
profectas
esse
liquet.
Chaldaeos
impellit
sua
ambitio
praedandique
cupiditas,
ut
aequitatis
obliti
per
rapinas
et
strages
immaniter
grassentur:
[pag.
101]
sed
quia
Deo
placebat
per
illorum
manus
Moabitas
punire,
non
obstitit
eorum
pravitas,
quominus
exsequuti
sint
Dei
iudicium.
Hic
tu
canis
oblatras,
impietatem
igitur
esse
bonum:
quasi
impietas
sit
opus
Dei,
qui
mirabiliter
scelera
hominum
in
diversum
quam
putent
finem,
accommodat.
Imo
libertinos
mihi
obiicere
non
dubitas,
cuius
sectae
deliria
ego
prae
aliis
detexi,
et
refutavi,
ut
mihi
iam
nova
defensio
quaerenda
non
sit.
XIII.
et
XIV.
Quid
tibi
in
penultimo
articulo
velis
non
magis
assequor
quam
si
magicis
susurris
sensus
hominum
obstupefacere
tibi
propositum
esset.
Quid
enim
est
fortuito
peccare?
et
quis
praeter
te
haec
monstra
fabricavit?
Dixi
alicubi,
quae
fortuito
contingere
videntur,
occulta
Dei
providentia
gubernari.
Quis
tibi
concedet
inde
colligere
peccatum
fortuitum?
Iam
quod
apud
me
legitur,
an
ex
me
natum
[pag.
102]
est,
ac
non
potius
Deum
habet
autorem?
Si
cui
ramos
arboris
caedenti
cadat
securis,
et
vulneret
caput
transeuntis,
hoc
tu
censebis
esse
fortuitum?
Atqui
spiritus
sanctus
per
Mosem
pronunciat
hominem
illum
a
Deo
occisum
esse.
An
dices
Deum
instar
ebrii
temere
huc
et
illuc
absque
sensu
ictus
suos
proiicere?
Quod
si
absque
Dei
sensu
peccare
homines
fingis,
quomodo
iudex
erit
mundi?
Et
si
eius
fugiunt
sensum
quae
in
mundo
geruntur,
qua
in
re
mortales
antecedet?
Quia
Deum
sentire
dico
si
quid
peccant
homines,
eo
furoris
proveheris,
ut
me
falsi
Dei
architectum
voces.
Si
tibi
quod
postulas
concessero,
eo
nesciente
peccare
:
qualis
obsecro
erit
Deus?
Et
adhuc
popularem
te
iactabis,
qui
Deum
sensu
privans,
et
eum
eodem
insigniens
titulo
quo
Lucretius
simulacra,
idolum
mortuum
ipsius
loco
fabricas?
Quod
arguis,
si
necessario
peccant
homines,
supervacuam
fore
doctrinam,
inutilia
praecepta,
[pag.
103J
irritas
admonitiones,
absurdas
obiurgationes
et
minas:
nisi
tibi
ad
haec
obiecta
diluenda
sufficit
Augustini
liber
ad
Valentinum
de
correptione
et
gratia,
huic
causae
tractandae
ex
professo
dicatus,
indignus
es
qui
verbum
ex
me
audias.
Quanquam
Pighium,
et
magistrum
tuum
Servetum
ita
depuli
hac
calumnia,
ut
dociles
et
candidi
lectores
nihil
amplius
ex
me
desiderent.
Tantum
hoc
nunc
iactantiis
tuis
breviter
respondeo:
Si
Deo
non
permittis
quidquam
praecipere
supra
hominum
facultates,
ubi
te
ad
suum
tribunal
sistet,
palam
facturum
quam
non
frustra
per
os
apostoli
sui
asseruerit,
impossibile
fuisse
legi
quod
ipse
sua
|