8:311
311
DE
AETERNA
DEI
312
quidquid
est
in
coelo
et
in
terra
ordinis.
1)
Quum
ergo
in
summum
gradum
evehimus
Dei
voluntatem,
ut
sit
omni
ratione
superior,
absit
ut
eum
quidquam
nisi
summa
ratione
velle
imaginemur:
sed
simpliciter
sentimus,
eum
iure
suo
tantum
habere
potestatis
y
ut
solo
eius
nutu
contentos
esse
nos
oporteat.
Nam
si
vere
dictum
est:
Iudicia
tua,
abyssus
multa
(Psal.
36,
7):
simul
atque
eo
superbiae
prorumpit
mens
hominis,
ut
in
simplici
Dei
beneplacito
non
acquiescat,
cavendum
est,
ne
tanta
illam
profunditas
absorbeat.
Nec
sane
fieri
aliter
potest:
atque
haec
plus
quam
iusta
est
ultio.
Quare
nunquam
memoria
excidat
illud
Augustini:2)
Quis
Deus
sit,
et
quis
tu
sis,
attende.
Ille
Deus
est,
tu
homo.
Si
iustitiam
tibi
loqui
videris,
[pag.
110]
an
fons
iustitiae
siccatus
est?
Tu
homo
a
me
exspectas
responsum.
Et
ego
sum
"homo.
Itaque
ambo
audiamus
dicentem:
O
homo,
tu
quis
es?
Melior
est
fidelis
ignorantia,
quam
temeraria
scientia.
Quaere
merita,
non
invenies
nisi
poenam.
O
altitudo!
Petrus
negat,
latro
credit.
O
altitudo!
Quaeris
tu
rationem?
Ego
expavescam
altitudinem.
Tu
ratiocinare,
ego
miror:
tu
disputa,
ego
credam:
altitudinem
video,
ad
profundum
non
pervenio.
Requievit
Paulus,
quia
admirationem
invenit.
Vocat
ille
inscrutabilia
Dei
iudicia:
et
tu
scrutari
venisti?
Ille
dicit,
investigabiles
esse
eius
vias:
et
tu
vestigas?
Cui
simile
est
quod
alio
loco
tradit:3)
Disputare
vis
mecum?
Imo
mirare
mecum
et
exclama:
O
altitudo!
Ambo
in
pavore
simus
concordes,
ne
in
errore
pereamus.
Acutus
sibi
Pighius
videtur,
quum
iudicia
Dei
profundam
abyssum
fore
negat,
si
voluntas
eius
summa
sit
ratio:
quia
nihil
facilius
sit
vel
magis
expeditum,
quam
fieri
omnia,
quoniam
sic
Deo
placet,
ubi
dominatur
sola
eius
voluntas.
Atqui
sophistice
garriendo,
quod
unum
in
quaestione
vertitur,
ridicule
praeterit,
quum
liqueat
sic
fieri,
quia
Deo
placet:
cur
illi
potius
ita
placeat,
quam
secus.
Pergit
deinde
ineptiendo:
atque
ut
ostendat
causam
Deo
esse
in
suis
consiliis,
responsum
quod
discipulis
suis
dedit
Christus,
[pag.
l
l
l
]
adducit,
hominem
caecum
fuisse
natum,
ut
opera
Dei
in
illo
manifestarentur
(Ioann.
9,
3).
More4)
suo
Pighius
umbratile
certamen
sibi
fingit.
An
mihi
portentum
hoc
unquam
venit
in
mentem,
nullam
Deo
consilii
sui
rationem
constare?
Dum
ego
Deum
praesidem
totius
mundi
statuo,
qui
incomprehensibili
et
mirifico
consilio
gubernet
modereturque
omnia
:
an
illum
1)
Add.
comme
ordonnant
bien
et
deuement
tout
ce
qui
est
en
nature.
2)
De
verbis
Apost.
serm.
20.
3)
De
verbis
Apost.
serm.
l
l
.
%
4)
more
suo
.
.
.
.
constare
?
Pro
his
Gallus
:
Le
tout
revient
la
que
Dieu
ne
fait
rien
sans
raison.
|