49:311
311
EPIST.
PAULI
AD
CORINTHIOS
I
312
nobis,
tunc
demum
signamus
Deum
esse
veracem.
Etsi
autem
fateor1),
miracula
valere
ad
eius
confirmationem
debere,
altius
tamen
petendum
est
exordium:
nempe
quod
Dei
spiritus
arrha
et
sigillum
est
Ego
itaque2)
haec
verba
sic
expono,
Corinthios
abundare
scientia,
sicut
ab
initio
Deus
efficaciam
apud
eos
evangelio
suo
dederat,
neque
id
uno
tantum
modo
:
sed
tam
interna
spiritus
virtute,
quam
donorum
excellentia
et
varietate,
miraculis,
aliisque
adminiculis
omnibus.
Testimonium
Christi,
vel
de
Christo,
evangelium
vocat,
cuius
huc
spectat
tota
summa,
ut
Christum
nobis
patefaciat,
in
quo
absconditi
sunt
omnes
scientiae
thesauri.
Si
quis
active
accipere
malit,
quia
evangelii
primarius
autor
est
Christus,
ut
apostoli
nihil
aliud
sint
quam
secundarii
vel
subalterni
testes,
non
admodum
pugnabo:
mihi
tamen
prior
illa
expositio
magis
placet
Quamquam
paulo
post
capite
2,
1
sine
controversia
active
sumendum
est
testimonium
Dei:
quia
passivus
sensus
non
congrueret
Hic
autem
alia
ratio:
imo
locus
ille
meam
sententiam
confirmat,
quia
mox
subiicitur
quale
sit
illud,
nempe
nihil
scire
praeter
Christum.
7.
tit
nullo
in
dono
destituamini.
YaTepecatim,
est
eo
carere,
cuius
alioqui
indigeas.
Intelligit
ergo,
sic
abundare
omnibus
Dei
donis
Corinthios,
ut
nullius
inopia
laborent:
ac
si
diceret:
Non
evangelii
luce
tantum
dignatus
est
vos
Dominus:
sed
praeclare
instruxit
omnibus
gratiis,
quae
subsidio
sanctis
esse
possunt
ad
progressus
in
via
salutis
faciendos.
Charismata
enim
vocat
gratias
spirituales,
quae
sanctis
sunt
tanquam
salutis
instrumenta.
Sed
obiicitur
contra,
nunquam
sic
abundare
sanctos
quin
aliquam
gratiarum
penuriam
sentiant,
ut
cogantur
semper
esurire
et
sitire.
Quis
enim
non
procul
a
perfectione
abest?
Respondeo:
quoniam
sufficienter
praediti
sunt
necessariis
donis,
nec
unquam
deficiuntur
quin
Dominus
eorum
inopiae
in
tempore
succurrat:
ideo
Paulum
talem
illis
opulentiam
tribuere.
Et
ideo
addit:
exspectantes
revelationem,
quo
significat,
non
talem
se
affluentiam
illis
affingere,
in
qua
nihil
desideretur:
sed
tantum
quae
sufficiat
usque
dum
ad
perfectionem
perventum
fuerit.
Participium
vero
exspectantes
sic
resolvo:
interim
dum
exspectans.
Ita
sensus
erit
:
Adeo
ut
nullius
charismatis
sitis
inopes,
interim
dum
exspectans
diem
perfectae
revelationis,
qua
Christus,
sapientia
nostra,
ad
plenum
manifestabitur.
8.
Qui
etiam
confirmabit
vos.
Relativum
hoc,
non
ad
Christum,
sed
ad
Deum
pertinet:
utcunque
remotius
sit
Dei
nomen.
Pergit
enim
apostolus
in
sua
gratulatione:
ac
quemadmodum
supra
declaravit
quid
de
ipsis
sentiret:
ita
nunc
demonstrat
quid
spei
habeat
in
posterum:
simul
ut
de
affectu
erga
*)
certum
est
2)
autem.
|