29:311
311
HOMILIA
VIL
312
ac
vindicis
dextra
fraenetur
et
in
orcum
detrudatur.
En
cur
saepe
apud
prophetas
occurrat
illa
phrasis,
omne
labium
coram
ipso
fraenandum,
ut
nimirum
Dei
vindicis
ac
rerum
omnium
instauratoris
maiestatem
describant,
ad
quam
vel
maxime
in
nomine
ipsius
blasphemando
audaces
obmutescere
penitus
oporteat,
ut
ne*coram
ipso
quidem
hiscere
audeant.
Quare
agite,
quum
ita
se
haec
habeant,
si
flagitiosos
et
improbos
homines
contigerit
adversus
Dei
tribunal
blasphemas
voces
arroganter
evomere,
patienter
praefinitum
a
Deo
iudicii
tempus
exspectemus,
iustas
ac
meritas
poenas
ab
illis
repetituro.
Nam
nominatim
hic
dicitur
fore
ut
in
tenebris
conticescant,
id
est
consiliorum
suorum
finem
nequaquam
assequantur,
sed
vanus
et
irritus
fiat.
Interea
quidem
in
aliqua
ipsos
autoritate
esse,
ac
suos
triumphos
edere
fateor,
sed
paulo
post
divina
manu
praecipitandos,
ut
patefacta
turpitudine
tota
illa
insolens
petulantia,
et
inanis
ac
superba
iactantia
coerceatur
atque
fraenetur.
Et
de
his
hactenus.
Sequitur,
viribus
suis
neminem
obtinere,
quibus
verbis
quanta
facilitate
Deus
sua
iudicia
exsequatur
adversus
impios
homines
docemur,
quorum
vires
ac
fortitudo
omnis
coram
Deo
ne
subsistere
quidem
possit
Verissima
enim
illa
prophetae
verba
sunt
longo
usu
comprobata,
deprimendam
altitudinem
hominum
et
omnem
carnem
esse
gramen,
et
similem
esse
flori
agri:
exarescere
gramen,
decidere
florem
quum
spiritus
Iehovae
perflat
ipsum.
Itaque
expendenda
haec
Annae
verba,
viribus
suis
neminem
obtinere,
eo
accuratius
quo
propensiores
sumus
ad
iniquam
hominum
aestimationem.
Nam
si
quem
in
autoritate
aliqua
esse
conspicimus,
atque
adeo
magnos
honores
assequutum,
idolum
nobis
fingimus,
ac
nescio
quid
im
motum
et
aeternum
imaginamur,
denique
nunquam
interiturum.
Verum
mens
nostra
cogitationibus
istiusmodi
praeoccupata
rectum
de
rebus
istis
iudicium
nobis
adimit,
atque
pacem
ullam
in
conscientiis
habere
non
sinit:
denique
tranquille
vitam
degere
Deo
uni
nos
subiicientes,
vitamque
nostram
illi
permittentes
non
patitur.
Nempe
ipsi
nos
in
has
turbas
coniicimus
stultis
iudiciis,
quum
tales
de
rebus
creatis
cogitationes
parvi
momenti
iudicamus.
Quamobrem
hanc
mentibus
nostris
doctrinam
altius
infigamus,
nempe
nullas
hominum
esse
in
hoc
mundo
vires,
nullum
imperium,
nullum
regnum
durabile,
atque
adeo
quae
maxima
florentissimaque
sunt
imperia,
vel
ad
aurae
levissimae
flatum,
volente
Deo,
momento
corruitura:
quo
tanquam
fraeno
improbis
petulanter
et
superbe
sese
offerentibus,
et
nihil
non
laxis
ad
quodvis
flagitium
habenis
audentibus,
retineamur,
scientes
Dei
vindicem
manum
ipsos
nequaquam
effugituros,
sed
et
honoribus
et
autoritate,
quam
a
Deo
acceperant,
abusos
suis
flagitiis
dignas
|