49:31
31
EPIST.
PAULI
AD
ROMANOS
32
grediuntur:
ac
si
diceret:
Tametsi
non
consentis
aliorum
vitiis,
imo
videris
ex
professo
hostis
ac
vindex
vitiorum:
quia
tamen
ab
illis
non
es
immunis,
si
te
vere
consideras,
non
potes
obtendere
ullam
defensionem.
In
quo
enim
iudicas
alterum.
Praeter
elegantem
verborum
graecorum
allusionem
xptvetv
xat
xaxaxpivetv,
notanda
est
exaggeratio,
qua
utitur
adversus
eos.
Perinde
enim
valet
loquutio
ac
si
diceret:
Bis
es
damnabilis,
qui
iisdem
obnoxius
es
vitiis,
quae
in
aliis
carpis
et
accusas.
Nota
est
siquidem
sententia,
legem
sibimetipsis
indicere
innocentiae,
continentiae,
virtutumque
omnium
eos,
qui
ab
altero
rationem
vitae
reposcunt:
nec
ulla
esse
venia
dignos,
si
eadem
admittant,
quae
sumpserint
in
alio
corrigenda.
Eadem
enim
facis
iudicans.
Ita
est
ad
verbum.
Porro
sensus
est1):
Etiamsi
iudices,
nihilominus
agis.
Et
agere
dicit,
quia
non
recto
sint
animo:
quandoquidem
peccatum
proprie
animi
est.
Itaque
se
ipsos
eo
condemnant,
quia
furem,
aut
adulterum,
aut
maledicum
improbando,
non
in
personas
ferunt
iudicium,
sed
in
vitia,
quae
ipsorum
quoque
ossibus
adhaerent.
2.
Scimus
autem
quod
iudicium
Dei,
ete.
Consilium
Pauli
est,
blanditias
hypocritis
excutere,
ne
se
magnum
aliquid
adeptos
putent,
si
vel
a
mundo
laudentur,
vel
se
ipsi
absolvant:
quia
longe
aliud
examen
eos
in
coelo
maneat
Porro
quia
ipsos
interioris
impuritatis
insimulat,
quae,
ut
humanos
oculos
latet,
redargui
convincique
nequeat
humanis
testimoniis,
ad
Dei
iudicium
provocat,
cui
nec
tenebrae
ipsae
sunt
absconditae,
et
cuius
sensu
tangi
peccatoribus,
velint
nolint,
necesse
est.
Veritas
porro
haec
iudicii
in
duobus
consistit:
quod
sine
personarum
respectu
delictum
puniet,
in
quocunque
deprehenderit
homine:
deinde,
quod
externam
speciem
non
moratur:
nec
opere
ipso
contentus'
est,
nisi
a
vera
sinceritate
animi
prodeat.
Unde
sequitur,
non
obstare
larvam
fictae
sanctimoniae
quomnius
vel
in
occultam
pravitatem
suo
iudicio
animadvertat.
Est
autem
hebraica
phrasis,
quia
veritas
tantundem
saepe
valet
Hebraeis
atque
interior
cordis
integritas:
atque
ita
non
solum
crasso
mendacio,
sed
externae
bonorum
operum
apparentiae
opponitur.
Tunc
autem
demum
expergefiunt
hypocritae,
quum
Deus
non
tantum
de
fucosa
iustitia,
sed
de
occultis
affectibus
iudicium
dicitur
facturus.
3.
Existimas
autem,
o
homo
qui
iudicas
eos
qui
talia
faciunt,
et
eadem
facis,
quod
ipse
efftwies
iudicium
Dei?
4.
An
divitias
bonitatis
ipsius
tolcrantiaeque
ac
lenitatis
contemnis,
ignorans
quod
bonitas
Dei
te
ad
poenitentiam
deducit?
5.
Sed
iuxta
duritiam
tuam
et
cor
poenitere
nescium
thesaurizas
tibi
iram
in
die
irae
et
revelationis
iusti
iudicii
Dei,
6.
qui
reddil)
Id
est:
|