45:31
31
HARMONIA
EVANGELICA.
32
brum
exegetice
additur,
Quod
virtus
Altissimi
eam
obumbrabit.
Spiritus
enim
quasi
essentialis
est
Dei
virtus,
cuius
efficacia
se
profert
atque
exserit
tam
in
tota
mundi
gubernatione
quam
in
miraculis.
In
verbo
obumbrandi
concinna
est
metaphora:
virtutem
Dei,
qua
suos
tuetur
et
protegit,
scriptura
frequenter
umbrae
comparat.
Sed
alia
videtur
esse
huius
loci
peculiaris
ratio,
nempe
arcanam
fore
spiritus
operationem,
ac
si
nubes
opposita
hominum
oculos
ab
intuitu
submoverem
Sicuti
autem
in
edendis
miraculis
Deus
operum
suorum
rationem
nobis
subtrahit,
ita
nostrum
est,
sobrie
adorare
quod
nobis
vult
esse
occultum.
Propterea
quod
nascetur
sanctum.
Confirmatio
est
proximae
sententiae.
Docet
enim
angelus,
Christum
oportere
absque
viri
et
mulieris
coitu
nasci,
ut
sanctus
sit,
et
Dei
filius:
hoc
est,
ut
sanctitate
et
gloria
supra
omnes
creaturas
excellat,
neque
teneat
communem
inter
homines
gradum.
Haeretici,
qui
fingunt
ipsum,
ex
quo
genitus
est
homo,
factum
esse
Dei
filium,
particulam
causalem
arripiunt,
ideo
vocandum
esse
Dei
filium,
quia
mirabiliter
spiritus
sancti
virtute
conceptus
erit:
sed
perperam
ratiocinantur.
Quamvis
enim
manifestatus
sit
filius
Dei
in
carne,
non
sequitur,
quin
fuerit
sermo
ante
saecula
ex
patre
genitus*
Quin
potius
ille
idem,
qui
filius
Dei
erat
in
sua
aeterna
divinitate,
apparuit
etiam
in
humana
carne
Dei
filius.
Caeterum
locus
hic
non
modo
personae
unitatem
in
Christo
commendat,
sed
simul
ostendit
Christum,
quatenus
humanam
naturam
induit,
esse
Dei
filium.
Ergo
filii
Dei
nomen
sicuti
divinae
Christi
essentiae
ab
initio
proprium
fuit,
ita
nunc
coniunctim
in
utramque
simul
competit
naturam,
quia
arcana
et
coelestis
generationis
ratio
eum
a
vulgari
hominum
ordine
exemit.
Alibi
quidem
saepius,
ut
se
vere
hominem
esse
affirmet,
filium
se
hominis
vocat:
sed
non
obstat
humanae
naturae
veritas,
quin
peculiarem
illi
honorem
prae
aliis
omnibus
conciliet
divina
generatio,
quod
scilicet
praeter
ordinarium
naturae
modum
conceptus
ex
spiritu
sancto
fuerit.
Hinc
merito
crescit
nobis
fiducia,
ut
liberius
audeamus
Deum
invocare
patrem,
quia,
ut
eum
nobis
communem
secum
faceret
unicus
eius
filius,
frater
noster
esse
voluit.
Notandum
etiam
est,
quod
Christus,
quatenus
spirituali
virtute
conceptus
est,
dicitur
semen
sanctum.
Quemadmodum
enim
illum
oportuit
esse
verum
hominem,
ut
peccata
nostra
expiaret
mortemque
ac
Satanam
vinceret
in
carne
nostra,
denique
ut
esset
verus
mediator,
ita
necesse
fuit,
ut
alios
purgaret,
immunem
esse
ab
omni
immunditie
et
macula.
Quamvis
ergo
ex
Abrahae
semine
genitus
sit
Christus,
nihil
tamen
contagii
ex
vitiosa
natura
contraxit,
quoniam
ab
ipsa
origine
purum
servavit
Dei
spiritus:
nec
tantum
ut
in
se
privatim
sanctitate
polleat,
sed
magis,
|