41:31
31
PRAELECTIONES
32
enim
hic
agitur
de
toto
orbe
habitabili,
sed
de
illa
monarchia,
quae
patebat
fere
per
totum
Orientem.
Nam
a
mari
tunc
dominabantur
Medi
et
Persae
usque
in
Aegyptum.
Quum
igitur
tanta
esset
amplitudo
illius
imperii,
Daniel
non
absque
causa
dicit
edictum
fuisse
promulgatum
per
totam
terram.
Pax
vobis
multiplicetur.
Scimus
reges
ita
mulcere
suos
subditos,
et
blandas
praefationes
illis
esse
in
usu,
ut
facilius
eliciant
quod
volunt.
Deinde
ut
habeant
sibi
magis
obsequentes
subditos.
Et
hoc
illis
est
gratuitum,
precari
subditis
suis
pacem.
Interea,
quemadmodum
iam
dixi,
hac
illecebra
favorem
saepe
captant,
ut
subditi
parati
sint
ad
iugum
subeundum.
Nomine
pacis
satis
notum
est
intelligi
statum
prosperum:
quasi
diceret,
Bene
sit
vobis,
ac
feliciter.
Postea
adiungit
positum
esse
decretum
a
conspectu
suo,
hoc
est,
se
hoc
pro
imperio
subditis
omnibus
mandare.
Haec
enim
est
vis
loquutionis.
Positum
ergo
est
a
me
edictum,
hoc
est,
si
apud
vos
imperium
meum
et
potestas
valet,
mihi
hac
in
parte
obtemperate.
Ut
sint
omnes,
inquit,
paventes,
vel,
ut
paveant
omnes,
et
timeant
coram
deo
Danielis.
Per
metum
et
pavorem
nihil
aliud
intelligit,
quam
reverentiam:
sed
loquitur
ut
solent
omnes
profani,
qui
exhorrent
ad
Dei
nomen.
Videtur
tamen
hoc
velle
exprimere,
conspicuam
fuisse
potentiam
dei
Israelis,
quae
merito
tangere
omnes
debeat,
ut
reverenter
ipsum
colant,
idque
cum
metu
et
timore.
Et
videtur
haec
ratio
loquendi
sumpta
esse
ex
recto
principio:
quoniam
nunquam
praestatur
Deo
legitimus
cultus,
nisi
ubi
humiliati
sunt
homines.
Ideo
saepe
Deus
nominat
se
terribilem,
non
quod
velit
adigere
suos
cultores
formidine,
sed
quoniam,
ut
dictum
fuit,
nunquam
ad
reverentiam
compositi
erunt
hominum
animi,
nisi
apprehendant
serio
Dei
potentiam,
ita
ut
sibi
timeant
ab
eius
iudicio.
Sed
si
solus
metus
vigeret
in
animis
hominum,
non
posset
formare
ipsos
ad
pietatem:
quia
tenendum
est
illud
Psalmi
(130,
4),
Apud
te
est
propitiatio,
ut
timearis.
Deus
ergo
non
potest
rite
coli
vel
timeri,
nisi
ubi
persuasi
sumus,
ipsum
esse
exorabilem:
imo
etiam
certi
sumus,
ipsum
esse
nobis
propitium.
Sed
tamen
necesse
est,
metum
et
timorem
praecedere,
qui
humiliet
superbiam
carnis.
Hoc
significant
verba
quae
hic
ponuntur,
ut
omnes
meluant,
et
paveant
coram
deo
Israelis.
Porro
deum
Danielis
vocat
rex,
non
quem
Daniel
fabricasset
sibi,
sed
cuius
erat
cultor.
Merito
Iovem
dicemus
esse
deum
Graecorum,
quia
deificatus
est
eorum
stultitia:
et
inde
obtinuit
nomen
et
celebritatem
in
reliquo
mundo.
Interea
et
Iuppiter,
et
Minerva,
et
turba
illa
falsorum
deorum,
nomen
accipient
a
sua
origine.
Alia
est
ratio,
quum
rex
Darius
nominat
deum
Danielis,
eum
quem
colebat
Daniel:
sicuti
dicitur
deus
Abraham,
non
quod
autoritatem
ab
ipso
Abraham
quasi
precario
sumat,
sed
quia
se
|