32:31
31
PSALMUS
XCV.
32
gratuito
Dei
beneficio
excellat
supra
omnes
gentes,
vehementior
est
sermo
:
sicuti
pleniorem
laudis
materiam
nobis
Deus
suppeditat
dum
spirituali
honore
nos
dignatur,
et
praeter
meritum
anteponit
cunctis
mortalibus.
Itaque
tribus
verbis
rem
unam
designat,
ut
scilicet
filii
Abrahae
se
totos
illi
addicant.
Verum
quidem
est,
tanti
momenti
esse
Dei
cultum,
de
quo
concionatur
propheta,
ut
omnes
nostros
conatus
sibi
merito
vendicet:
sed
notanda
est
circumstantia,
quod
scilicet
paternum
Dei
favorem
commendet,
quo
Deus
solos
Abrahae
filios
complexus
erat,
ut
in
spem
spiritualis
et
aeternae
vitae
eos
adoptaret
Hoc
quoque
notandum
est,
non
tantum
de
cordis
gratitudine
hic
agi,
sed
simul
requiri
professionem
externam
pietatis.
Hoc
enim
tribus
verbis
exprimitur,
officio
suo
non
defungi
fideles,
nisi
palam
et
genu
flexione
et
aliis
signis
I)eo
se
in
sacrificium
offerant.
Faciem
Dei
eo
quo
nuper
dixi
sensu
accipio,
ut
scilicet
ante
arcam
foederis
populus
se
prosternat:
quia
sermo
de
legali
cultu
habetur.
Semper
tamen
addenda
est
exceptio,
ut
sublatis
in
coelum
oculis,
spiritualiter
Deum
colant
fideles.
7.
(Quia
ipse
Deus
noster.)
Quamvis
in
hunc
finem
creatum
sit
totum
humanum
genus,
ecclesia
tamen
non
abs
re
vocatur
Dei
plantatio
in
eius
laudem.
Itaque
merito
officium
hoc
specialiter
ab
electo
populo
exigit
propheta.
Haec
ratio
est
Cur
admoneat
filios
Abrahae
de
inaestimabili
privilegio
quo
ipsos
dignatus
fuerat
quum
eos
in
suam
curam
susciperet.
Nam
etsi
quodammodo
hoc
ad
totum
humanum
genus
posset
extendi,
certum
tamen
est,
Deum
vocari
ecclesiae
suae
pastorem,
non
qualiter
reliquos
mortales
promiscue
alit,
sustinet
ac
gubernat:
sed
quia
eam
a
toto
mundo
distinxit,
ut
paterno
sinu
foveat.
Vocatur
ergo
populus
pascuorum
quem
Deus
peculiari
cura
et
tuetur,
et
prosequitur
omni
beneficiorum
genere.
Poterat
quidem
distinctius
loqui,
vocando
gregem
pascuorum,
et
populum
manus:
vel,
si
tantum
nomen
legis
posuisset,
continua
fluebat
metaphora:
sed
non
adeo
curavit
sermonis
elegantiam,
modo
populum
de
inaestimabili
adoptionis
gratia
moneret,
cuius
finis
erat
ut
sub
Dei
fide
ac
tutela
degeret,
bonisque
omnibus
frueretur.
Grex
manus
vocatur
non
tam
quod
a
Deo
formatus
sit,
quam
eo
quod
regitur
eius
manu.
Gallice
dicimus
le
troupeau
de
sa
conduite.
Quanquam
autem
antithesis
quam
nonnulli
observant,
paulo
forte
argutior
est
quam
ferat
genuinus
prophetae
sensus,
Deum
scilicet
pascendo
populo
intentum
esse,
nec
uti
conductitiis
pastoribus:
dubium
tamen
non
est
quin
exprimere
voluerit
propheta
propinquum
illum
et
familiarem
gubernationis
modum
qui
tunc
in
uno
duntaxat
populo
refulsit,
non
quod
hominum
operas
Deus
abiiceret,
qui
sacerdotibus,
prophetis,
iudicibus,
deinde
etiam
regibus
|