15:31  3i  EPISTOLA  1907  6  n  nit  David,  hoc  est,  divina  oracula,  librum  divinae  legis  et  voluntatis  testem  et  doctorem.  At  ne  hic  quidem  satis  est,  si  non  accedat  aliud  longe  praestantius  Dei  beneficium,  quo  scilicet  novis  3e  cordibus  et  carneis  legem  suam  inscripturum  recepit,  idque  multo  efficacius  quam  naturae  lege:  siquidem  qui  illius  facti  sunt  libri  consortes  non  omnes  crediderunt,  quia,  etsi  quid  sit  credendum  tradit,  non  potest  tamen  ut  credatur  efficere.  Idcirco,  etsi  Paulus  evangelium  praedicat  potentiam  esse  Dei  ad  salutem,  non  tamen  hanc  ipsius  vim  in  quibusvis  exserit,  sed  in  credentibus  duntaxat  asserit.  Huius  rei  causam  ab  Isaia  repetit  admirante  credentium  raritatem  et  percontanti  Quis  nostrae  credidit  praedicationi  et  brachium  Domini  cui  patefactum  est?  Minime  dubium  est  quin  brachium  Domini  appellet  arcanam  illam  vim  spiritus,  qua  Deus  hominum  mentes  suo  numine  aiflatas  intus  docet  et  cordibus  infigit  quod  foris  in  auribus  insonat.  Solis  autem  hoc  Domini  brachium  est  revelatum  quos  pater  tradidit  filio.  Quapropter  Deus  hos  omnes  se  non  solum  divinitus  docturum  promisit,  cordaque  lapidea  in  carnea  conversurum,  ac  legem  suam  visceribus  inscripturum,  sed  etiam  effecturum  ut  ambularent  in  mandatis  suis,  quorum  corda  hunc  in  modum  immutata  forent.  Ex  quo  efficitur  ut  certo  affirmare  possimus,  primum,  non  omnibus  dari  corda  carnea,  ac  proinde  hoc  promissum  ex  aequo  ad  omnes  non  pertinere.  Deus  enim  nec  mentiri  nec  fallere  potest.  Quare  necesse  est  hoc  ipsum  praestari  iis  ipsis  quibus  promittitur.  Praestatur  autem  solis  electis  et  cum  eo  foederatis.  Ergo  ad  illos  solos  pertinet.  Deinde,  nullis  humanis  viribus,  aut  cuiusquam  praestantioris  naturae,  sed  Dei  solius  munere,  eoque  gratuito,  cor  cuiusquam  e  saxeo  in  carneum  mollescere.  Nam  si  Deus  se  effecturum  promisit  ut  hi  in  suis  ambulent  mandatis  quibus  cor  dederit  novum,  consequitur  illos  cor  novum  et  carneum  non  accepisse  qui  ipsius  non  parent  mandatis.  Deinde,  si  Deus  ipse  cor  novum  donat,  hoc  ipsum  nemo  habet  a  se  ipso,  aut  suae  naturae  et  voluntatis  bonitate  ad  percipiendum  hoc  Dei  beneficium  se  praeparare  ac  comparare  potuit,  quum  eum  res  ipsa  deficeret  quae  huius  esse  debuit  praeparationis  effectrix.  Cum  his  probe  consentiunt  Christi  in  hanc  sententiam  testimonia,  quibus  ad  se  venire  testatur  omnes  qui  docti  a  patre  audiverint  et  ab  ipso  tracti  fuerin  fc,  ac  servaturum  quoscunque  sibi  pater  tradiderit,  neminem  vero  nisi  ab  eodem  tractum  venire-  Quam  ob  causam  rogat,  non  pro  mundo,  sed  pro  iis  quos  ei  dedit  pater.  Ergo  si  ad  Christum  venit  qui  a  patre  doctus