1:31
[CO
1.
31]
et
velut
incumbentes,
nihilque
haesitan-
[OS
41]
tes,
quin
verbum
Dei
virtus
sit
et
veritas,
quod
nobis
ea
omnia
pollicetur
(Rom.
3.
5).
Denique
si
Christo
communicamus,
in
ipso
possidemus
coelestes
omnes
thesauros
ac
spiritus
sancti
dona,
quae
nos
in
vitam
ac
salutem
deducant.
Quod
nunquam
nisi
vera
vivaque
fide
assequimur,
dum
omne [p.
50]
nostrum
bonum
in
ipso
esse
agnoscimus,
nos
vero,
nisi
in
ipso,
nihil
esse,
ac
pro
certo
nobiscum
statuimus,
in
ipso
nos
filios
Dei
fieri,
regnique
coelestis
haeredes
(Ioan.
1.
Rom.
8).
Rursum
qui
partem
in
Christo
non
habent,
quales
quales
sint,
quidquid
agant
vel
moliantur,
in
exitium
tamen
ac
confusionem,
aeternaeque
mortis
iudicium
abeunt,
a
Deo
abiecti,
et
omni
salutis
expectatione
exclusi
(Ioan.
3.
1
Ioan.
5).
Et
quando
haec
nostri,
nostraeque
inopiae
et
calamitatis
cognitio,
qua
nosmetipsos
humiliare
ac
deiicere
coram
Deo
eiusque
misericordiam
quaerere
docemur
(Ier.
31),
simul
fides
ista
quae
nobis
gustum
praebet
divinae
bonitatis
ac
misericordiae,
qua
nobiscum
in
Christo
suo
agit,
non
ex
nobis
sunt,
aut
in
facultate
nostra
positae:
rogandus
Deus,
ut
non
simulata
poenitentia
in
illam
nostri,
et
certa
fide
in
hanc
suae
mansuetudinis
notitiam
nos
adducat,
et
suavitatis,
quam
exhibet
in
Christo
suo,
ut
ipso
duce
in
aeternam
beatitudinem
perducamur,
qui
unica
est
via,
qua
adt
patrem
pervenitur
(Phil.
1.
Ioan.
14.
Rom.
5).
Decem
legis
praecepta
in
duas
tabulas
distributa
fuerunt
(Exod.
32
et
34.
Deut.
10),
quarum
prior
quatuor
prioribus
constat,
quibus
edocemur
de
his
quae
Deo
debemus
:
nempe,
ut
ipsum
solum
Deum
agnoscamus
ac
profiteamur,
ipsum
super
omnia,
et
prae
omnibus
amemus,
honoremus,
timeamus,
in [p.
51]
ipso
uno
spes
omnes
atque
opes
nostras
reponamus,
ipsius
opem
semper
imploremus.
Altera,
sex
reliqua
complectitur,
quibus
caritas
caritatisque
officia
explicantur,
quae
proximo
propter
Deum
praestanda
sunt.
Qua
ratione
Dominus
noster
(ut
Evangelistae
referunt)
legem
totam
summatim
in
duo
capita
collegit:
ut
Deum
ex
toto
corde,
ex
tota
anima,
ex
totis
viribus
diligamus,
ut
proximum
amemus
sicut
nosmetipsos.
Verum
quanquam
universa
lex
duobus
illis
capitibus
conclusa
est,
Dominus
tamen
noster,
quo
omnem
excusationis
praetextum
tolleret,
voluit
fusius
et
explicatius
decem
praeceptis
enarrare,
tum
quaecunque
ad
honorem,
timorem,
amorem
sui
spectant,
tum
quae
ad
amorem
pertinent,
quem
propter
se
nobis
erga
proximos
nostros
mandat.
Ante
vero
quam
praecipere
incipiat,
in
hunc
modum
praefatur
(Exod.
20.
Deut.
5).
Ego
Dominus
Deus
tuus,
qui
eduxi
te
de
terra
Aegypti,
et
de
domo
servitutis.
[OS
42]
His
admonens,
se
Dominum
esse
qui
et
ius
habeat
praecipiendi
et
cui
sit
parendum.
In
memoriam
|