8:309
309
PRAEDESTINATIONE.
310
non
dedistis
mihi
cibum,
ete.
(Matth.
26,
42)
Cui
non
multum
dissimile
est
quod
alio
loco
repetit:
!)
Non
pronunciaturum
illis
Christum,
ideo
damnari,
quia
ex
infecto
Adae
genere
progeniti
sint,
quia
ex
eius2)
peccato
mortis
aeternae
reatum
contraxerint:
quia
eius
culpa
perire
ipsos
oporteat:
sed
quia
non
dederint
cibum
famelicis,
et
alia
earitatis
opera
non
exercuerint.
Si
neque
originalis
culpa
ad
homines
damnandos
Pighio
sufficit,
nec
quidquam
loci
habet
arcanum
Dei
iudicium
:
quid
pueris
infantibus
faciet,
qui
prius
quam
ullum
tale
specimen
per
aetatem
edere
possent,
ex
hac
vita
erepti
sunt?
[pag,
106]
Quum
eadem
nascendi
et
moriendi
conditio
fuerit
parvulis
qui
Sodomae
et
Ierosolymae
mortui
sunt,
nec
quidquam
in
eorum
operibus
dispar:
cur
aliis
ad
dextram
suam
stantibus,
alios
ad
sinistram
Christus
extremo
die
segregabit?
Quis
hic
admirabile
Dei
iudicium
non
adoret,
quo
factum
est
ut
alii
Ierosolymae
nascerentur,
unde
ad
meliorem
vitam
mox
transirent,
alios
Sodoma,
inferorum
atrium,
nascentes
exciperet?
Caeterum,
ut
electis
iustitiae
praemium
rependet
Christus,
ita
reprobos
minime
infitior
impietatis
et
scelerum
suorum
poenas
tunc
daturos.
Nec
vero
tale
quidquam
ex
nostra
doctrina
elicere
licet,
quoniam
aeterno
suo
consilio
elegit
ad
vitam
Deus
quos
visum
est,
alios
exitio
reliquit:
vel
nullas
malis
operibus
constitutas
esse
poenas,
vel
bonis
nullam
esse
repositam
mercedem.
Stabimus
omnes
ante
tribunal
Christi,
ut
referat
quisque
prout
in
corpore
suo
gessit,
sive
bonum
sive
malum.
Sed
unde
piis
iustitia
et
sanctitas
quae
tunc
coronabitur,
nisi
quia
spiritu
eos
suo
Deus
in
vitae
novitatem
regenuit?
Unde
porro
regenerationis
donum,
nisi
ex
adoptione
gratuita?
Perinde
argumentatur
Pighius,
ac
si
quis
diem
esse
neget
ex
luce
a
Domino
creata,
quia
solis
splendor
diem
facit.
Quanquam
similitudinem
istam
non
omni
ex
parte
convenire
fateor.
Lux
enim
initio
creata
Deum
[pag.
107]
proprie
habet
autorem.
At
damnationis
nostrae
culpa
sic
in
nobis
residet,
ut
procul
alienos
ad
eam
obliterandam
colores
accersere
fas
non
sit.
Sed
tantum
breviter
ostendere
libuit,
quam
praepostere
Pighius
propinquae
causae
obiectu,
remotam
tollat.
Damnatum
iri
impios
contendit,
quia
propriis
maleficiis
iram
Dei
in
se
provocarint.
Ex
eo
colligit,
a
Dei
decreto
non
provenire
eorum
damnationem.
Ego
autem,
eos
maleficia
alia
aliis
cumulasse
dico,
quia
quum
pravi
essent,
nihil
quam
peccare
potuerint.
Etsi
autem
non
extrinseco
impulsu,
sed
spontaneo
cordis
affectu,
scientes
ac
volentes
peccarint:
quin
tamen
fons
et
origo
malorum
omnium
sit
naturae
1)
il
passe
encores
plus
outre
et
desgorge
ce
blaspheme.
2)
d'un
homme.
|