[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:309  309  CAPUT  JI.  310  offert:  sed  etiam  consuli  miseris  peccatoribus,  ut  Deum  semper  propitium  habeant:  nec  peccata,  quibus  obstricti  tenentur,  obstare  quominus  iusti  sint,  quia  mediatorem  habent  qui  ipsos  Deo  reconciliet.  Porro  dum  ostendere  vult  quomodo  redeamus  cum  Deo  in  gratiam,  dicit  Christum  esse  nobis  advocatum.  Nam  in  hoc  apparet  coram  facie  Dei,  ut  sacrificii  sui  vim  et  efficaciam  erga  nos  exserat.  Quo  melius  hoc  possit  intelligi,  crassius  loquar.  Intercessio  Christi  continua  est  mortis  eius  applicatio  in  salutem  nostram.  Quod  ergo  Deus  peccata  nobis  non  imputat,  hoc  fit  quia  Christum  deprecatorem  respicit.  Caeterum  duo  tituli,  quibus  postea  Christum  insignit,  proprie  ad  circumstantiam  huius  loci  spectant.  Vocat  iustum  et  propitiationem.  Utroque  praeditum  esse  oportet,  ut  munus  personamque  advocati  sustineat.  Quis  enim  peccator  nobis  Dei  gratiam  conciliet.  Nam  ideo  arcemur  omnes  ab  accessu,  quia  nemo  purus  est  ac  vacuus  a  peccato:  nemo  itaque  idoneus  pontifex,  nisi  innocens  et  a  peccatoribus  segregatus:  quemadmodum  etiam  habetur  ad  Hebraeos  7,  26.  Additur  propitiatio,  quia  nemo  absque  sacrificio  idoneus  est  pontifex.  Itaque  sub  lege  nunquam  sanctuarium  ingrediabatur  sacerdos,  nisi  praeeunte  sanguine  :  et  victima  in  precibus  quasi  solenne  sigillum,  solebat  ex  Dei  instituto  adhiberi.  Quo  symbolo  testatum  esse  Deus  voluit,  ut  quis  gratiam  nobis  impetret,  oportere  instructum  esse  sacrificio.  Nam  ubi  offensus  est  Deus,  ad  ipsum  placandum  satisfactionis  pretium  exigitur.  Hinc  sequitur,  opus  habere  advocato  sanctos  omnes  qui  fuerunt  ac  futuri  sunt:  neminem  vero  praeter  unum  Christum  huic  muneri  obeundo  parem  esse.  Et  certe  nominatim  duo  haec  epitheta  adscripsit  Iohannes  Christo,  ut  unicum  esse  advocatum  ostenderet.  Sicuti  autem  eximia  inde  consolatio  ad  nos  redit,  quum  audimus  Christum  non  semel  modo  esse  mortuum,  ut  nobis  patrem  placaret:  sed  assidue  intercedere  pro  nobis,  ut  aditus  nobis  in  eius  nomine  ad  Deum  pateat,  ut  preces  nostrae  exaudiantur:  ita  summopere  cavendum  ne  honor,  qui  illi  proprius  est,  alio  transferatur.  Atqui  scimus  in  papatu  promiscue  sanctis  attributum  fuisse  hoc  munus.  Nunc  sunt  anni  triginta,  quum  hoc  tam  insigne  fidei  nostrae  caput  fere  sepultum  erat,  Christum  esse  advocatum.  Hodie  fatentur  unum  quidem  esse  ex  multis,  sed  non  solum.  Qui  inter  papistas  paulo  plus  habent  verecundiae,  non  negant  Christum  eminere:  sed  postea  ingentem  comitum  turbam  illi  associant.  Atqui  verba  clare  sonant,  non  posse  advocatum  esse  qui  non  sit  idem  sacerdos.  Sacerdotium  porro  nonnisi  in  Christum  solum  competit.  Interea  non  tollimus  mutuas  sanctorum  intercessiones,  quibus  inter  se  caritatem  exercent:  sed  hoc  nihil  ad  mortuos  qui  ex  hominum  contubernio  migrarunt:  nihil  etiam  ad  ea  patrocinia  quae  sibi   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci