29:309
309
IN
I.
LIB.
SAMUEL.
CAP.
II.
310
perio
subsunt,
sed
longe
aliter
quam
fideles.
Neque
enim
parem
curam
de
impiis
habet,
quam
de
fidelibus,
qui
ad
eum
confugiunt
totosque
sese
ipsi
permittunt,
quos
paterno
favore
complectitur.
Et
in
hunc
sensum
propheta,
cap.
10,
23
ait:
Novi
Iehova,
non
esse
penes
hominem
viam
ipsius:
non
esse
penes
virum
ambulantem
vel
dirigere
gressum
suum.
Atqui
incredulos
videas
stulta
inire
consilia,
atque
illis
fretos
montes
ac
maria
traiicere,
et
nihil
non
sibi
polliceri.
Quinam
vero
qui
ne
labia
quidem
commovere
sine
Deo
possunt,
consilia
sua
in
ultimas
usque
terras
producant?
Nempe
non
attendunt
neque
appellunt
animum
ad
hanc
cogitationem,
a
Deo
pedes
hominum
oportere
regi.
Fideles
vero
probe
verborum
prophetae
memores
sese
Deo
totos
permittunt,
vitam
suam
miseram
et
erraticam
fore
sine
ipsius
speciali
cura
libenter
agnoscentes.
Hic
igitur
Anna
praedicat
fideles
ad
Deum
confugientes
spe
sua
nunquam
excisuros,
sed
ab
ipso
pedes
ipsorum
custodiendos.
Sic
Psal.
91,
l
l
dicitur
Deus
angelis
de
suis
fidelibus
mandasse
ut
custodiant
eos
in
omnibus
viis
suis,
ne
ad
lapidem
ipsorum
pedes
offendant.
Digna
sane
doctrina
quam
nocte
dieque
meditemur,
alioquin
aut
prorsus
hebetes
atque
plumbei
futuri
aut
perpetuis
animi
fluctuationes
agitati,
nisi
certo
persuasum
habeamus
nos
a
Deo
in
suam
tutelam
esse
receptos.
Quid
enim
alioquin,
obsecro,
miseris
nobis
fieret?
quae
tandem
spes
futurae
salutis
?
Notae
sunt
enim
diaboli
capitalissimi
hostis
exitium
nostrum
continuo
molientis
insidiae.
Denique
nunquam
nasci
longe
foret
utilius,
quam
nasci
hac
conditione,
Deique
erga
suos
praecipua
dona
ignorare,
quae
Propheta
Ps.
121,
3.
paucis
istis
verbis
complectitur,
quum
ait:
Non
dabit
ad
lapsum
pedem
tuum:
non
dormitabit
custos
tuus:
Iehova
est
custos
tuus:
Iehova
est
umbra
tua:
est
ad
manum
dextram
tuam.
Quare
agite,
mecum
hanc,
fratres,
doctrinam
expendite,
ut
quum
necessitas
postularit
ad
usum
eam
revocemus,
et
certo
persuasi
simus
Deum
incertis
et
deploratis
rebus
praesentissimum
nobis
fore,
votis
ardentibus
invocatum,
ac
quandoquidem
tanquam
caeci
volutamur
in
tenebris,
viae
ducem
adfuturum,
ac
denique
nobis
nunquam
defuturum.
Haec
si
mentibus
nostris
altius
haeserit
cogitatio,
sane
futurum
ut
nullis
tempestatibus,
nullis
procellis
perturbemur,
sed
adversus
eas
omnes
imperterriti
stemus
ac
licet
minis
terreamur,
in
eius
potestate
tamen,
et
paterna
cura
placide
conquiescamus:
certi
nos
nunquam
penitus
obruendos,
ac
licet
deiectos,
tamen
sublevandos
et
erigendos.
Imo
si
quis
casus
inciderit,
non
modo
non
lethalem,
sed,
faciente
Deo,
salutarem
fore
sciamus.
Nam
quo
magis
periclitati
fuerimus,
eo
insignius
et
experientia
ipsa
certius
divinae
providentiae
et
custodiae
testimonium
liberati
habituri
su-
|