9:308
Quidquid
palam
asserit
Deus,
tu
mihi
imputas:
tibi
pro
me
respondeat
idem
Augustinus
:
1)
Scriptura,
si
diligenter
inspicitur,
ostendit
non
solum
bonas
hominum
voluntates,
quas
ipse
facit
ex
malis,
[pag.
92]
et
a
se
factas
in
actus
bonos
et
vitam
aeternam
dirigit:
verum
illas
quae
retinent
saeculi
naturam,
ita
esse
in
Dei
potestate,
ut
eas
quo
voluerit,
quando
voluerit
faciat
inclinare,
vel
ad
praestanda
beneficia,
vel
ad
poenas
infligendas,
occultissimo
quodam
iudicio,
sed
iustissimo.
X.
In
decimo
articulo
vide
contra
quem
virulenta
tela
iaculeris.
Neque
enim
meum
est
quod
oppugnas,
sed
a
Dei
spiritu
profectum.
Sic
ad
verbum
loquitur
scriptura:
Quem
mittam?
et
quis
ibit
nobis?
et
continuo
post
Deus
Satanam
compellans,
iubet
ire,
ut
sit
spiritus
mendax
in
ore
omnium
prophetarum
ad
fallendum
Achab
(1
Reg.
22,
21
ss.).
Nunc
latra
quantum
voles:
non
magis
tuis
maledictis
obrues
Dei
gloriam,
quam
solis
fulgorem
spuendo
obscurabis.
Hic
etiam
Augustini
verbis
quam
meis
loqui
praestat:
Quum
[pag.
93]
testatur
Deus
a
se
mitti
pseudoprophetas,
manumque
suam
esse
super
eos,
ut
decipiant,
non
esse
hoc
patientiae
tantum,
sed
potentiae.
Quod
deinde
garris,
Satanam
non
obedienter
mendacem
esse
ex
Dei
imperio,
nihil
mirum
si
te
multis
nodis
implices,
quando
non
agnoscis
Deum
inexplicabili
modo
sic
opera
Satanae
uti
ad
suum
arbitrium,
ut
imperii
sui
iustitiam
et
aequitatem
illustret,
culpa
vero
non
liberet
ministrum,
quem
iudicia
sua
invitum
exsequi
cogit.
Ut
centies
crepet
tua
amarulentia,
haec
certe
non
Calvini
vox
est,
sed
Dei:
Praecepi
sanctificatis
meis
(Ies.
13,
3).
Nunc
si
Deum
plus
sibi
putas
sumere
quam
fas
sit,
modum
inveniet
ipse,
quo
a
tua
accusatione
se
absolvat.
XI.
Pergis
adhuc
monstra
tibi
fingere,
quibus
devictis
triumphum
de
innoxio
Dei
servo
agas.
Ubi
unquam
ita
loquutus
[pag.
94]
sim
non
reperies:
ideoque
me
tacente
iacet
tua
futilitas
impudentiae
coniuncta.
Quod
caedibus,
adulteriis,
rapinis,
fraudibus
se
contaminant
impii,
doceo
esse
ex
propria
eorum
malitia:
Deum
tamen
qui
lucem
elicit
ex
tenebris,
arcano
suo
et
incomprehensibili
iudicio
ita
intus
ipsos
regere,
ut
per
eorum
malitiam
iusta
sua
iudicia
exsequatur.
Hoc
si
oppugnas,
congredere
cum
ipso
Deo,
qui
facile
vesanos
tuos
impetus
excipiet.
Si
tibi
gutta
una
esset
modestiae
ac
docilitatis,
haec
te
distinctio
quae
subinde
occurrit
in
scriptis
meis,
haud
dubie
placaret:
Si
se
ipsos
in-
1)
De
gratia
et
libero
arbitrio
ad
Valentinum.
|