5:308
tus
transversos
1)
egisset,
primo
statim
limine
vos
Dominus
admonebat,
ne
ad
hoc
letale
praecipitium
gradum
iaceretis.
Quibus
enim
primordiis
estis
auspicati?
An
non
in
papae
nomen
ac
verba
iurat
totum
illud
cornutum
episcoporum,
abbatum,
ac
priorum
pecus,
dum
romanae
sedi
obsequentes,
studiososque
dignitatis
illius
vindices
sacramento
adacti,
se
pollicentur?
Minorum
autem
classium
sacrificuli,
an
non
etiam
ipsi,
sua
quadam
iuramenti
forma,
sanctae
matris
ecclesiae
obsequio
devoventur?
Huiusmodi
auspicia
quem
faustiorem
eventum
portendere2)
valent?
Imo*
quam
nullis
ambagibus
infelicem
exitum
minantur?
Quare,
vestram
hebetudinem
minus
iam
mirari
incipio:
qua
haud
dubie
vindicari
tantus
ille
Dei
contemptus
merebatur.
Qua
tamen
excusatione
culpae
partem
nonnulli
deprecentur,
praetereundum
non
est.
Nam
etsi
ingenue
fatentur,
reprehensione
se
non
penitus
carere,
minori
tamen
publico
malo
ecclesiis
se
praeesse
dicti-,
tant,
quam
si
deteriores
illis
praesiderent
(quales
sunt
iurati
Christi
hostes)
qui
evangelii
ruinam
ex
professo
machinantur.3)
At
si
haec
ratio
recipitur,
cur
non
speluncae
occupamus?
itinera
obsidemus?
in
insidiis
excubamus,
eo
animo,
ne
viatores,
ut
efferati
isti
solent
latrones,
violemus,
sed
spoliatos
dimittamus?
Sic
enim
mitioribus
latrociniis
mundus
infestaretur.
Enimvero
boni
viri
est,
non
improborum
hominum
subire
vices,
quo
mala
quadamtenus
moderetur,
sed
cum
improbis,
ac
cum
ipsa
etiam
improbitate
acerrimum
bellum
gerere
:
quo
suo
conatu
si
parum
proficit,
suum
tamen
officium
sic
praestiterit.
Quod
illi
satius
esse
debet,
quam
delicto
uno
mille
flagitiis
occurrere.
Fures
itaque
excipiendis
pi
aedis,
latrones
hominibus
iugulandis
sinamus
esse
intentos:
nos
vero,
si
Christiani
[pag.
76]
sumus,
in
omnem
puritatem,
innocentiam,
sanctitatem
vocatos
meminerimus.
Si
tantum
exhortatione
mea
profectum
est,
ut
te
ad
dandas
Domino
manus,
affectumque
tuum
illius
imperio
penitus
subiiciendum
compararis,
non
dubito,
quin
iam
in
me
resjjicias,
mecumque
deliberes,
qua
ratione
in
meliorem
viam
recipere
te
queas.
Ego
vero,
quanquam
opportunitate
praesenti
ad
aliquid
pro
Christi
gloria
fortiter
animoseque
gerendum
uti
te
malim,
nisi
quid
tamen
melius
potes,
exeundum
tibi
primo
quoque
die
censeo.
Te
enim
quoquo
modo
ex
hac
palude
evolvi
praestat,
quam
diutius
illic
haerendo,
et
in
illius
gurgite
profundius
in
dies
defigi,
et
coeno
magis
magisque
conspurcari.
Satius
illud
quidem
et
longe
optabilius,
ne
tantam
illustrandae
Domini
gloriae
occasionem
1)
Edd.
1576.1611:
transverso,
male.
Amstelodamensts
genuinam
lectionem
restitutt.
2)
pertendere,
1576.1611.
3)
Princeps
habet-
machinentur.
|