49:308
Sanctificatis
in
Christo
Iesu,
vocatis
sanctis.
Dei
beneficia,
quibus
ornati
fuerant,
quasi
per
speciem
exprobrationis
commemorat,
nisi
saltem
vicissim
gratos
se
praebeant.
Quid
enim
turpius
quam
apostolum
respuere,
cuius
opera
in
peculium
Dei
segregati
fuerant?
His
interea
duobus
epithetis
declarat
quinam
habendi
sint
inter
vera
ecclesiae
membra,
et
qui
ad
eius
communionem
proprie
pertineant.
Nisi
enim
vitae
sanctimonia
Christianum
te
ostendas,
delitescere
quidem
in
ecclesia
poteris,
sed
ex
ea
tamen
non
eris.
Sanctificari
ergo
in
Christo
oportet
omnes,
qui
in
populo
Dei
censeri
volunt.
Porro
sanctificationis
verbum
segregationem
significat.
Ea
fit
in
nobis
quum
per
spiritum
in
vitae
novitatem
regeneramur,
ut
serviamus
Deo,
et
non
mundo.
Nam
quum
natura
profani
simus,
spiritus
nos
Deo
consecrat:
verum
quia
id
fit
dum
inserimur
in
Christi
corpus,
extra
quod
nonnisi
pollutio
est,
nec
aliunde
etiam
nobis
confertur
spiritus
quam
a
Christo:
merito
nos
dicit
in
Christo
sanctificari,
quando
per
ipsum
Deo
adhaeremus,
et
in
ipso
fimus
novae
creaturae.
Quod
continuo
sequitur
vocatis
sanctis:
ita
resolvo:
Sicut
vocati
estis
ad
sanctitatem.
Potest
autem
bifariam
accipi
:
vel
ut
Paulus
causam
sanctificationis
dicat
esse
vocationem
Dei,
propterea
quod
Deus
ipsos
elegit:
quasi
dixisset,
ex
eius
gratia
hoc
pendere,
non
ex
virtute
hominum:
vel
ut
significet,
professioni
nostrae
congruere
ut
sancti
simus,
quia
hic
sit
finis
doctrinae
evangelii.
Quamquam
autem
prior
sensus
l)
contextui
videtur
melius
convenire:
parum
tamen
refert
utrovis
modo
accipias,
quia
duae
istae
sententiae
inter
se
cohaerent:
sanctitatem
nostram
ex
fonte
divinae
electionis
fluere,
et
eandem
esse
vocationis
nostrae
scopum.
Tenendum
igitur,
nos
minime
propria
industria,
sed
Dei
vocatione
sanctos
esse:
quia
ipse
solus,
qui
natura
immundi
^erant,
sanctificat.
Ac
mihi
certe
probabile
est,
ubi
apertum
sanctitatis
fontem
quasi
digito
Paulus
ostendit,
ad
gradum
altiorem
conscendere,
nempe
ad
Dei
beneplacitum,
ex
quo
etiam
Christus
nobis
prodiit.
Caeterum
sicuti
2)
per
evangelium
vocamur
ad
vitae
innocentiam:
ita
re
ipsa
adimpleri
nobis
id
oportet,
ut
vocatio
nostra
sit
efficax.
Obiiciet
autem
quispiam,
non
fuisse
tales
ex
Corinthiis
multos.
Respondeo,
infirmos
non
excludi
ab
hoc
numero:
quia
opus
suum
Deus
inchoat
tantum
hic
in
nobis,
paulatim
vero
per
gradus
et
incrementa
perficit.
Respondeo
deinde,
Paulum
consulto
Dei
gratiam
in
illis
magis
spectare
quam
propria
eorum
vitia:
ut
suae
eos
socordiae
pudeat,
nisi
respondeant
suis
partibus.
Una
cum
omnibus.
Et
hoc
commune
est
piorum
omnium
epithetum.
Nam
quum
praecipuum
sit
fidei
exercitium,
invocare
Dei
nomen,
hoc
etiam
officio
*)
1551:
nihil
habet
falsi,
posterior
tamen
caett.
2)
add.
ergo
|