29:306  terrae,  quibus  imposuit  orbem  habitabilem.  9.  Pedes  eorum  quos  benigne  accepit  conservabit,  improbi  vero  in  tenebris  conticescent  :  quia  viribus  suis  non  obtinebit  quisquam.  10.  Singuli  contendentes  in  Iehovam  conterentur,  contra  quemque  in  coelis  intonabit,  Iehova  iudicabit  fines  terrae:  nam  dabit  fortitudinem  regi  suo,  et  extollet  cornu  uncti  sui.  ll.  Deinde  abiit  Elcana  Bamam  in  domum  suam.  Quemadmodum  hesterna  lectione  didicimus,  humanarum  rerum  conversiones  quibus  sua  iudicia  Deus  exercet,  non  tantum  in  regibus  et  rebuspublicis,  sed  in  singulis  personis  sunt  considerandae.  Quo  referenda  sunt,  quae  nobis  explicanda  supersunt,  quum  hic  dicitur  Deus  tenuem  erigere  e  pulvere,  et  egenum  ex  sterquilinio  extollere,  et  facere  ut  solium  gloriae  possideant:  et  quae  Psalm.  113  repetuntur  iisdem  paene  verbis.  Insolens  istud  hominibus  videtur,  vilis  et  abiectae  conditionis  quempiam,  atque  adeo  calamitosum  ut  vix  in  hominibus  censeatur,  ad  summos  honores  evehi,  et  ita  quidem  ut  subiectis  populis  imperet,  rerumque  habenas  moderetur.  Contra  vero  potentes  ac  divites  et  ad  clavum  rerumpublicarum  et  imperiorum  sedentes  depauperari  et  de  soliis  deiici  :  adeo  ut  supplices  iis  quos  antea  despiciebant  fieri  cogantur.  Hinc  fit  ut  in  illa  Dei  iudicia  homines  inquirant,  quare  nimirum  Deus  istiusmodi  rerum  conversiones  patiatur.  Verum  enim  vero  licet  illa  sint  admiranda  et  stupenda,  tamen  quo  insolentiora  et  magis  inexspectata,  eo  certiora  sunt  de  Dei  manu  et  potentia  testimonia.  Fortunae  vero  licet  maxima  pars  hominum  id  tribuat,  tamen  nisi  omnino  meridie  caecutimus,  fatendum  est  tantam  inaequalitatem  in  his  terris  contingere,  Deo  sic  hominum  superbiam  castigante,  et  prae  nimia  ferocia  turgentes,  ut  modestiam  discant,  de  soliis  deturbante.  Nescia  enim  est  mens  hominum  et  ignara  Dei,  cuius  unius  est  de  soliis  detrahere  potentes,  et  infimos  ad  rerum  gubernacula  evehere.  Caeterum  Deo  prius  abiectae  et  vilis  conditionis  homines,  ad  summos  honores  rerumque  gubernacula,  evehente,  docemur,  reges  ac  principes  non  ob  virtutem  dignitatemque  suam,  sed  ex  Dei  voluntate  dominari,  quam  etiam  haereditarios  ipsos  principes  agnoscere  par  est  :  quod  primum  Deo  volente  ac  disponente  regum  successores  nati  sint,  deinde  quod  vitam  illis  concedat  ac  sustentet,  ac  tandem  foveat  atque  protegat.  Denique  summos  in  orbe  terrarum  reges  atque  monarchas  agnoscere  oportet,  se  in  tantam  evectos  esse  dignitatem  ex  Dei  voluntate,  eiusque  praesidio  tutos,  ac  se  suaque  illi  uni  omnia  debere.  Quoniam  vero  ea  est  hominum  amentia  atque  vesania  ut  hanc  Dei  providentiam  in  distribuendis  honoribus  non  agnoscant,  inde  fit  ut  insignia  et  insolita  nobis  quaedam  exempla  proponat,  quo  ad  ipsum  usque  surgere  disca-  20