[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:305  305  PRAEDESTINATIONE.  306  abreptum,  nunquam  pensi  habuisse  quid  diceret.  Nunc  audienda  boni  censoris  correctio.  Personarum  aspectum  pronunciat  vitium  esse,  in  iustitia  distributiva  locum  habens.  Inde  concludit,  Deum  non  accipere  personas,  quia  indifferens  sit  omnibus:  et  quemadmodum  aequum  distributorem  de  publico  largiri  decet,  praebeat  se  perinde  liberalem  ac  beneficum.  Perinde  vero  haec  garrit,  ac  si  exstincta  scriptura,  quidvis  illi  e  proprio  capite  fingere  liceret.  Nam  omnes  scripturae  loci  meam  sententiam  confirmant:  nullum  profert  qui  eius  commento  suffragetur.  Et  quid  mirum,  si  sua  deliria  tam  secure  proferat:  quum  ne  ipsam  quidem  vocem  de  qua  sermo  illi  erat,  expenderit?  forsan  ut  se  probaret  magnum  theologum,  contempta  grammatica  sine  sensu  voces  effutivit.  Nam  Persona  nihil  illi  aliud  valet,  quam  hominem.  Quum  tamen  plus  quam  conspicuum  sit,  qualitatem  extrinsecam  notari,  qua  induti  [pag.  99]  homines,  aut  favore  digni  habentur,  aut  contemptui  subiacent.  An  autem  Deus  aequalis  sit  distributor  nec  ne,  Christo  magis  credendum  est  quam  Pighio.  Christus  autem  Deum  sub  patrisfamilias  persona  ita  loquentem  inducit  (Matth.  20,  15):  Annon  licet  in  rebus  meis  facere  quod  volo:  an  oculus  tuus  malus  est,  quod  ego  benignus  sum?  Secundum  quam  rationem  Paulus,  ut  nemini  obstrictum  esse  doceat,  quin  gratiam  suam  pro  arbitrio,  quibus  visum  est,  dispenset,  interrogat:  Quid  prior  illi  dederit,  ut  ei  mutuum  rependatur.  (Rom.  11,  35).  Primum,  si  qua  pietatis  gutta  fuisset  in  hoc  homine,  an  unquam  ausus  foret,  Deum  tam  contumeliose  in  ordinem  cogere?  Praescribit  enim,  ut  omnibus  aequaliter  largiatur,  quasi  de  publico.  *)  Ita  nihil  Deo  reliquum  facit,  in  quo  gratuitam  beneficentiam  exerceat.  Iudicat,  inquit,  de  unoquoque  secundum  cuiusque  dignitatem  et  opus,  non  autem  pro  suo  beneplacito.  Quo  igitur  merito  provocatus  elegit  genus  Abrahae?  Quid  reperit  in  ea  gente  dignitatis,  cur  eam  reliquis  praeferret?  Non  aliam  ipse  rationem  assignat,  nisi  quia  dilexit  patres  eorum.  Postea  expressius:  Ecce,  quum  Domini  sint  coeli  et  terra,  tantummodo  illi  in  patribus  tuis  complacuit  ad  eos  amandos,  et  elegit  semen  eorum  post  eos  (Deut.  4,  37,  Deut.  10,  15).  Iam  alio  loco  merita  omnia  in  nihilum  redigit,  dum  idololatras  Ipag.  100]  fuisse  commemorat  (Iosue  24,  2).  Saltem  hoc  obtineo,  quod  Pighius  negat,  Dei  beneplacitum  a  Moyse  clare  praedicari.  Negat,2)  ex  Dei  pendere  decreto,  sed  hominum  affectu,  quod  uno  reiecto  alius  eligitur.  Quid  ergo  sibi  vult  illud  :  1)  comme  s'il  estoit  un  receveur  publique.  2)  Et  c'est  merveilles  comment  les  ennemis  de  l'election  de  Dieu  osent  ainsi  mettre  le  fondement  de  salut  en  la  bonne  affection  des  hommes,  veu  que  ceste  sentence  est  tant  expresse:  Que  ce  n'est  point  des  oeuvres  mais  de  Dieu  qui  appelle.  Calvini  opera.  Vol.  VIII   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci