7:305
305
CALUMNIAS.
306
Tandem
finis
disputationi
impositus
fuit.
Quo
tempore,
ut
disputationem
totam
iuxta
Farelli
mentem
concluderet,
sibi
minaciter
a
Farellistis
denunciatum
et
se
a
syndicis
rogatum
fuisse
mentitur.
Petitum
quidem
est,
idque
tam
publice
quam
privatim,
ut
consensum
illum,
quem
toties
ore
testatus
erat,
subscriptione
approbaret,
non
ut
iudex
aut
arbiter,
nec
denique
ut
autoritate
ulla
praeditus,
sed
ut
constaret
etiam
posteris
fuisse
illi
satisfactum.
Id
se
facturum
negavit,
fateor,
sed
nequaquam
hac
ratione
usus
est
quam
nunc
obtendit.
Hanc
enim
excusationem
attulit,
[pag.
26]
quod
nollet
sibi
reditum
in
Galliam
ante
tempus
praecludere,
veniamque
sibi
dari
petiit,
si
ad
alia
se
reservaret.
Sed
quum
illinc
Basileam
venisset,
addidit
alteram
sibi
negandi
causam
fuisse,
quod
nollet
hanc
palmam
concedere
Farello
et
Vireto,
eos
in
certamine
fuisse
superiores.
Ita
ipsum,
propria
eius
confessione,
vel
metus
indignus
homine
christiano,
vel
stulta
ambitio
ab
officio
impedivit.
Et
adhuc
hic
furcifer
dignus
tribus
suspendiis
de
saevitia
Farelli
queritur,
quod
eum
literis
notaverit.
Nec
contentus
hac
calumnia
crimen
impingit
Farello,
quod
etiam
inimici
improbe
confictum
esse
agnoscent.
Farellum
enim
principem
sicariorum
facit,
a
cuius
satellitio
confodiendus
fuerit,
nisi
clam
et
cito
ausugisset.
O
nequitiam.
Et
hic
mihi
argumentis
refellendus
est,
qui
nullum
turpitudinis
suae
sensum
habet?
Quod
si
quid
iudicii
habent
papistae,
male
profecto
rebus
suis
consuli
agnoscent,
si
eum
sustineant
ad
causam
suam
aggregare.
Quis
enim
recipiat,
Farellum
caedibus
et
latrociniis
grassari?
satellitibus
cinctum
esse
qui
homines
in
lectulis
suis
confodiant?
Quis
vel
improbissimus
inimicorum
eius,
quum
plurimos
habeat,
et
quidem
ad
mentiendum
plus
satis
audaces,
hoc
unquam
in
eum
fingere
ausus
est?
Vita
enim
hominis
adeo
abhorret
ab
hoc
crimine,
ut
etiam
qui
eum
capitaliter
oderunt,
non
possint
non
respuere,
si
illi
obiectum
esset.
Nisi
forte
[pag.
27]
quempiam
moveat
Caroli
autoritas,
ut
persuadeatur
album
esse
nigrum
eo
loquente,
quem
tertio
quoque
verbo
mendacium
aliquod
effutire
iam
ante
demonstratum
est.
Et
unde
tantum
Farelli
scelus
compertum
habere
se
dicit?
Delatum,
inquit,
ad
me
est
per
quemdam,
cuius
nomini
parco.
Ita
etiam
sine
teste
et
sine
ulla
coniectura
sibi
fidem
vult
haberi.
Quanquam
ne
tam
stupidum
quidem
esse
puto
ut
persuasurum
se
speret,
sed
hac
tantum
spe
ducitur,
nisi
fallor,
quod
similes
fore
aliquos
sui
non
dubitat
qui
Farello
maledici,
etiam
absque
ullo
veritatis
colore,
gaudeant.
Quid
si
etiam
testem
refellendo
Caroli
mendacio,
Carolum
ipsum
advocemus?
Et
certe
praestat,
ne
cui
haereat
ullus
scrupulus.
Vivunt
enim
hodie
complures
graves
et
honesti
viri,
qui
Basileae
tunc
erant,
quum
venit
Carolus.
Causam
relictae
Ge-
Calvini
opera.
Voi.
VIL
|