9:304  simulat  Deus  iubendo  aut  vetando:  sed  naturam  suam  sincere  patefacit.  In  occulta  autem  voluntate,  qua  dirigit  cunctas  hominum  actiones,  nihil  huic  iustitiae  contrarium  reperies.  Scortatio  Deo  pudicitiae  autori  displicet:  idem  tamen  incestuosa  libidine  Absalom  Davidem  ulcisci  voluit.  Sanguinem  humanum  effundi  vetat,  quia  imaginem  suam  ut  amore  prosequitur,  [pag.  80]  ita  tuetur  sua  protectione  :  et  tamen  ex  impiis  gentibus  percussores  excitavit  filiis  Heli,  quia  voluit  eos  occidere.  Sic  enim  ad  verbum  docet  sacra  historia.  Si  te  impedit  tua  caecitas,  vident  omnes  oculati  consentaneum  esse  ut  Deus,  qui  scortationem  et  caedes,  quatenus  peccata  sunt,  vel  (quod  eodem  redit)  peccatum,  legis  suae  transgressionem,  in  scortatione  caedibusque  odit,  idem  et  per  caedes,  et  per  alia  quaevis  maleficia,  iustas  de  hominum  peccatis  poenas  exigens,  iudicia  sua  exerceat.  Quod  tibi  videris  scite  quaerere,  si  qua  est  occulta  Dei  voluntas,  unde  mihi  fuerit  patefacta  :  non  difficilis  responsio  erit,  ubi  mihi  concesseris  spiritum  sanctum  sequi  magistrum.  Nam  si  Deus,  teste  Paulo,  lucem  inhabitat  inaccessam  (1  Tim.  6,  16):  si  idem  apostolus  merito  exclamat  incomprehensibiles  esse  vias  eius  (Rom.  l  l  ,  33),  cur  non  mihi  liceat  arcanam  eius≫voluntatem,  quae  nobis  abscondita  [pag.  81]  est,  mirari?  Multis  et  splendidis  elogiis  in  libro  Iob  celebratur  Dei  sapientia,  ut  discant  mortales  eam  proprio  sensu  non  metiri.  Ridebisne  quidquid  de  re  occulta  disseritur?  An  Davidi  exprobrabis  stulte  ipsum  praedicare  Dei  iudicia,  quae  fatetur  esse  abyssum  multam  (Psal.  36,  7)?  Audio  a  prophetis  omnibus  et  apostolis  incomprehensibile  esse  Dei  consilium.  Non  dubia  fide  quod  dicunt  amplector,  et  quod  credo,  libere  profiteri  non  dubito.  Cur  mihi  haec  modestia  vitio  dabitur?  Ac  ne  tergiverseris  dissimilibus  exemplis  me  uti,  communis  certe  mihi  cum  Paulo  oausa  est,  qui  in  arcana  electione  vel  reprobatione  profundas  sapientiae  divitias,  iudicia  Dei  incomprehensibilia,  et  vias  impervestigabiles  exclamans,  non  tamen  desinit  palam  asserere,  Deum  quos.vult  misericordia  prosequi,  et  alios  addicere  exitio:  denique  ne  tibi  amplius  arrideat  dilemmatis  [pag.  82]  tui  puerilitas,  quia  mihi  scripturae  de  occulta  Dei  voluntate  testimonium  reddunt,  quod  illinc  didici  asserens,  de  re  certa  loquor:  quia  vero  ad  tantam  altitudinem  non  pervenio,  reverenter  adoro  cum  metu  et  trepidatione,  quod  ipsis  quoque  angelis  sublimius  est.  Ideo  saepe  in  scriptis  meis  admoneo,  nihil  hic  melius  esse  docta  ignorantia:  quia  phreneticorum  instar  delirant  qui  plus  sibi  permittunt  sapere  quam  par  sit.  Iam  vides  ut  mihi  certa  sit  illa  Dei  voluntas,  cuius  testes  sunt  scripturae:  occulta  autem  sit  eadem,  quia  cur  fieri  hoc  vel  illud  Deus  velit,  et  quomodo  velit,  ne  angelicae  quidem  mentes  in  solidum