41:304  enim  Deus  non  fraudabit  vos,  quin  adsit  finis  omnibus  malis,  et  vos  colligat  in  beatam  quietem.  Ideo  sequitur  in  clausula  vaticinii,  13.  Et  tu  vade  ad  finem,  et  quiesces,  et  stabis  in  sorte  tua  ad  finem  dierum.  Hic  angelus  repetit  quod  dixerat,  nempe  tempus  maturum  nondum  adesse  plenae  luci,  quia  Deus  velit  tenere  suspensos  suorum  animos  usque  ad  Christi  manifestationem.  Angelus  ergo  prophetam  dimittit,  et  iubet  ipsum  abire,  quasi  diceret,  Contentus  sis  hac  mensura  tua.  Nam  Deus  differre  vuit  solidam  manifestationem  huius  vaticinii  in  aliud  tempus,  quod  ipse  opportunum  esse  novit.  Postea  adiungit,  Et  quiesces,  et  stabis.  Alii  vertunt,  Quiesce,  et  sta.  Atqui  non  tam  mihi  videtur  angelus  iubere,  vel  mandare  quid  fieri  velit,  quam  denuntiare  quid  sit  futurum,  quasi  diceret,  Tu  quiesces,  id  est,  morieris,  deinde,  stabis,  hoc  est,  mors  tua  non  erit  interitus.  Deus  enim  faciet,  ut  stes  in  sorte  tua,  nempe  cum  electis,  idque  ad  finem  dierum  in  sorte  tua,  hoc  est,  postquam  Deus  satis  probaverit  patientiam  suorum,  et  longis  multisque,  imo  infinitis  certaminibus  ecclesiam  suam  humiliaverit,  et  purgaverit,  tunc  aderit  finis.  In  fine  illo  tu  stabis  in  sorte  tua,  etiamsi  ad  tempus  sit  quiescendum.