9:303
303
RESPONSIO
ALTERA
304
agendi
ratione
minime
fuisse
varium.
Hoc
posito,
tecum
nunc
digladiare
ut
libet:
Si
Deus
facere
vetat
quod
vult,
aut
iubet
quod
non
vult,
eum
praecipere
ut
eius
voluntati
resistatur.
Nihil
enim
in
istis
sordibus
meum
esse
agnosco.
Quin
potius
haec
doctrinae
meae
summa
est,
quae
in
lege
expressa
est
Dei
voluntas,
clare
monstrare
rectitudinem
ei
probari,
iniquitatem
ei
odio
esse.
Et
certe
maleficiis
non
denunciaret
poenam,
si
placerent
:
sed
nihil
obstat
quominus
inenarrabili
suo
consilio
quae
fieri
non
vult
et
facere
vetat,
fieri
velit
in
diversum
finem.
Hic
si
mihi
obiicias
[pag.
77]
secum
Deum
pugnare:
quaeram
vicissim
an
tuum
sit
legem
ei
praescribere,
ne
iudicii
tui
captum
excedat.
Clamat
Moses
sua
Deo
arcana
esse:
in
lege
vero
patefactum
esse
hominibus
quod
utile
cognitu
est
(Deut.
29,
29).
Tu
nihil
nisi
quod
tibi
explicite
patet,
Deo
non
licere
putabis?
Postquam
in
libro
Iob
celebrata
est
consilii
altitudo
quae
absorbet
omnes
humanos
sensus,
tandem
additur
clausula:
En
istae
sunt
extremitates
viarum
eius,
et
quantulum
quod
auditur
in
eo
(Iob
26,
14)?
Tu
aliud
Deo
consilium
non
permittis,
nisi
quod
oculis
tuis
subiicitur.
Iam
aut
plus
quam
caecus
es,
aut
vides,
quum
te
ab
adulterio
prohibet
voco
sua
Deus,
nolle
te
esse
adulterum:
et
tamen
in
adulteriis
quae
damnat,
iusta
iudicia
exercere
:
quod
certe
nisi
sciens
et
volens
non
faceret.
Si
brevius
perstringi
cupis,
adulterium
fieri
non
vult,
quatenus
pollutio
est
violatio
sancti
ordinis,
legis
[pag.
78]
denique
transgressio:
quatenus
tam
adulteriis,
quam
aliis
maleficiis
utitur
ad
exsequendas
suas
vindictas,
certe
non
invitus
fungitur
iudicis
officio.
Quod
enim
crudeliter
tam
Chaldaei
quam
Assyrii
per
horrendas
caedes
grassati
sunt,
hoc
in
ipsis
non
laudabimus:
imo
Deus
se
vindicem
fore
pronunciat,
qui
tamen
rursus
alibi
praedicat
sacrificia
sibi
hoc
modo
parari.
Tu
velle
Deum
negabis,
quod
honorifico
sacrificii
nomine
dignatur?
Tandem
igitur
expergiscere,
et
agnoscas
ubi
homines
prava
cupiditate
praecipites
aguntur,
Deum
occultis
et
inenarrabilibus
modis
iudicia
sua
moderari.
Subtilis
tibi
videtur
captio,
dum
quaeris,
ex
quo
Deus
adulterium
committere
vetuit,
velitne
omnes
esse
adulteros,
an
partem.
Nam
si
de
parte
respondeo,
infers
Deum
sibi
esse
contrarium.
Atqui
iam
certum
responsum
tenes,
Deum
ab
omnibus
[pag.
79]
exigere
castitatem,
quia
eam
in
omnibus
amat:
diversas
tamen
volendi
rationes
ipsa
experientia,
me
tacente,
ostendit.
Nam
si
aeque
efficaciter
vellet
omnes
esse
castos,
haud
dubie
castos
omnes
redderet.
Nunc
quum
singulare
eius
donum
sit
castitas,
colligere
promptum
est,
aliter
velle
quod
verbo
praecipit,
quam
quod
spiritu
regenerationis
implet.
Hac
ratione
non
est
cur
impudica
tua
lingua
hypocrism
Deo
exprobres,
ac
si
mel
in
ore
haberet,
fel
autem
in
corde.
Neque
enim
quidquam
|